اثرات حفاظتی عصاره آبی تیغه میانی میوه گردو بر هپاتوپاتی دیابتی در موش های سوری دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Abstract

زمینه و هدف: گرایش به درمان دیابت توسط گیاهان دارویی که دارای عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای شیمیایی هستند، روز به روز گسترش می یابد. در مطالعه حاضر، اثرات حفاظت کبدی و ضد دیابتی عصاره آبی تیغه میانی میوه گردو در موش سوری دیابتی ارزیابی شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی دیابت با دوز mg/kg60 استرپتوزوتوسین به صورت داخل صفاقی در 35 موش سوری نر بالغ القاء شد و موش ها به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل منفی، نرمال سالین و گروه های تیمار به ترتیب mg/kg 5/0 گلی بنکلامید و g/kgµ ۲۰۰ و ۴۰۰ عصاره آبی تیغه میانی میوه گردو را به مدت ۱۵ روز دریافت کردند. یک گروه نیز به عنوان کنترل مثبت (دیابتی تیمار نشده) در نظر گرفته شد. در روز پایان، سطوح سرمی گلوکز خون و آنزیم های آلکالین فسفاتاز (ALP)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) اندازه گیری شدند. حجم تام کبد، سینوزوئیدها، هپاتوسیت ها، سیاهرگ مرکزی، سیاهرگ باب، انشعابات سرخرگ کبدی و مجاری صفراوی بر روی مقاطع بافتی تخمین زده شد. یافته ها: عصاره آبی تیغه میانی گردو توانست قند خون، آنزیم های AST و ALP و همچنین حجم تام کبد، سینوزوئیدها و سیاهرگ مرکزی را نسبت به گروه دیابتی درمان نشده به طور معناداری کاهش دهد (05/0> p). نتیجه گیری: طبق نتایج بدست آمده، عصاره آبی تیغه ی میانی میوه گردو می تواند سطح قند خون را تنظیم نموده و از تخریب بافت کبد در موش های سوری دیابتی شده با استرپتوزوتوسین، پیش گیری نماید. کلید واژه ها: تیغه میانی میوه گردو، استرپتوزوتوسین، دیابت، کبد، موش سوری

Keywords

• تیغه میانی میوه گردو، استرپتوزوتوسین، دیابت، کبد، موش سوری.