Pierwsi wykładowcy Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej

Abstract

Utworzenie w 1922 roku w Warszawie Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej stworzyło możliwość kształcenia nauczycieli szkół specjalnych. Marii Grzegorzewskiej, pierwszej dyrektor Instytutu, zależało na odpowiednim doborze kadry nauczającej, która dawałaby gwarancję kompleksowego przygotowania osób, które chciały pracować z dziećmi z niepełnosprawnościami. Grzegorzewska rekomendując ministerstwu kandydatów na prelegentów kierowała się zasadą, że będą to osoby, które poza wiedzą teoretyczną posiadają także przygotowanie praktyczne i są specjalistami w swej dziedzinie. Celem artykułu jest przedstawienie sylwetek czterech wykładowców PIPS-u, którzy wykładali przedmioty związane z kształceniem dzieci z niepełnosprawnością intelektualną: Władysława Sterlinga, Michała Wawrzynowskiego, Haliny Jankowskiej oraz Witolda Łuniewskiego. Podczas pracy nad artykułem wykorzystane zostały metody właściwe dla historii wychowania i nauk społecznych. Opisano w nim dokonania wyżej wymienionych wykładowców, ze szczególnym uwzględnieniem ich pracy w PIPS-ie z wykorzystaniem materiałów zachowanych w Archiwum Państwowym w Warszawie, Oddział w Milanówku. Przedstawiając ich działalność, ukazano jak ważne dla Grzegorzewskiej było posiadanie przez nauczycieli bogatego doświadczenia w pracy z dziećmi i młodzieżą.

Keywords

• Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej
• nauczyciele
• wykłady
• studia