مدل ساختاری بی‌انگیزگی دانش‌آموزان در فعالیت‌های تربیت‌بدنی

Abstract

هدف از این پژوهش، ارائه‌ی مدلی از بی­انگیزگی دانش­آموزان در فعالیت­های تربیت­بدنی بر اساس ساختار چهاربعدی بی‌انگیزگی بود. این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بوده و به‌شکل میدانی انجام شده‌است. به ‌این منظور، 381 دانش­آموز مقطع متوسطه‌ی شهرستان بوکان به روش تصادفی، خوشه­ای، چند مرحله­ای به‌عنوان نمونه­های آماری انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌ی بی­انگیزگی در تربیت­بدنی (AI-PE) شن و همکاران با پایایی =0.81α را پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از مدل معادله‌ی ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که جذاب‌نبودن و ارزشمند‌نبودن فعالیت­های تربیت­بدنی با تلاش ناکافی دانش­آموزان رابطه‌ی مثبت و معنا­دار دارند (به‌ترتیب؛ r=0.560، P=0.002؛ r=0.662 ، P=0.001) و تلاش ناکافی با اعتقاد به کمبود توانایی رابطه‌ی مثبت و معنا‌دار دارد (r=0.668 ، P=0.000). ضرایب مسیر استانداردشده در مدل برازش‌شده نشان داد که جذاب‌نبودن و ارزشمند‌نبودن فعالیت­های تربیت­بدنی به‌ترتیب به میزان 27/0 و 61/0 بر تلاش ناکافی دانش­آموزان اثرگذار هستند. هم­چنین، تلاش ناکافی به‌میزان 89/0 بر اعتقاد به کمبود توانایی تأثیرگذار است. ممکن است دانش­آموزان به دلایل مختلفی در فعالیت­های تربیت­بدنی بی­انگیزه ­شوند. پس، باید ماهیت چندبعدی بی­انگیزگی در تربیت­بدنی شناسایی و در طول تدریس و یادگیری مورد توجه قرار گیرد.

Keywords

• بی‌انگیزگی
• فعالیت‌های تربیت‌بدنی
• دانش‌آموزان متوسطه