Semantyka dotyku w wierszach Olgi Siedakowej

Abstract

Artykuł poświęcony jest reprezentacji i semantyce taktylności w świecie poetyckim wierszy Olgi Siedakowej. Wybrane zostały trzy utwory współczesnej poetki rosyjskiej, w których występuje obraz dotyku, a mianowicie wczesne wiersze Odnazhdy, kogda ya umru…, Kak ne drognuvshi vishni potrogat' oraz tryptyk Selva Selvaggia. Analiza przeprowadzona została na bazie metod hermeneutycznej i intertekstualnej. W badanych utworach dotyk okazuje się być ważnym lejtmotywem świata poetyckiego Siedakowej. W kontekście chrześcijańskim, do którego z szacunkiem odnosi się poetka, dotyk staje się symbolem twórczości – również w wieczności, ale też wrażliwości i miłosierdzia. Świat poetycki wierszy Siedakowej ufundowany jest bowiem na wartościach biblijnych i antropologii chrześcijańskiej.