پیش‌بینی‌کننده‌های اشتیاق برقراری روابط: شایستگی، حل مساله و حمایت (اجتماعی)

Abstract

مقدمه: یکی از جنبه‌های مهم رشد انسان، فرآیند اجتماعی شدن اوست. ذاتی بودن زندگی اجتماعی در انسان‌ها ضرورت تماس با دیگران را به‌عنوان امری گریزناپذیر جلوه می‌دهد. رشد اجتماعی متضمن ارتباط سالم و منطبق با موقعیت در افراد است. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی عوامل اجتماعی پیش­بینی کننده اشتیاق برقراری روابط در دانشجویان بود، این فاکتورها شامل شایستگی، حل مساله و حمایت اجتماعی بودند. روش: جامعه مورد پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز بود که از این میان نمونه 200 نفر به شیوه تصادفی انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ۱۲ سؤالی اشتیاق برقراری روابط مک کروسلی، پرسشنامه ۴۷ سؤالی شایستگی اجتماعی فلنر، پرسشنامه حل مساله اجتماعی (SPSI-R) دزوریلا 25 سؤالی و پرسشنامه حمایت اجتماعی 23 سؤالی فیلیپس بود. طرح تحقیق حاضر از نوع همبستگی بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج: نتایج تحلیل داده­ ها با استفاده از روش آماری تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که متغیر سبک اجتنابی بر اشتیاق برقراری دارای رابطه معکوس و معنادار است (p <0/05). همچنین متغیرهای حمایت اجتماعی و شایستگی اجتماعی در تبیین اشتیاق برقراری روابط مؤثر بودند (p <0/05). بحث و نتیجه ­گیری: نتایج نشان داد دانشجویانی که از سبک اجتنابی برای حل مسائل اجتماعی استفاده می­کنند اشتیاق کمتری برای برقراری روابط دارند و هرچه از حمایت اجتماعی بیشتر و شایستگی اجتماعی بالاتری برخوردار باشند اشتیاق بیشتری برای برقراری روابط دارند.

Keywords

• اشتیاق برقراری روابط
• شایستگی اجتماعی
• حل مساله اجتماعی
• حمایت اجتماعی