بررسی آگاهی دندان‌پزشکان عمومی استان قم از انواع داروهای ضدانعقاد و ضدپلاکتی

Abstract

زمینه و هدف: تمایل ذاتی خون به لخته‌شدن، نقش محوری در ایجاد لخته دارد. عوامل ضدلخته باید به‌عنوان ابزار ضروری در مدیریت و درمان بیماران با مشکلات انعقادی درنظر گرفته ­شوند. هدف از مطالعه­ حاضر بررسی سطح آگاهی دندان‌پزشکان در زمینه­های انواع داروهای ضدانعقاد و تدابیر لازم برای درمان خونریزی در اقدامات دندان‌پزشکی می­باشد. مواد و روش­ها: مقاله حاضر یک مطالعه تحلیلی- مقطعی است که در دانشکده دندان‌پزشکی بر روی دندان‌پزشکان عمومی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1401 انجام شد. به‌منظور تحلیل داده­های جمع­آوری‌شده، از آزمون­های آماری کای دو و تست فیشر استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS ورژن 26 تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته­ها: در میان 121 دندان‌پزشک عمومی با میانگین سنی 56/30 ± 89/6 سال و میزان سابقه کار پس از فراغت از تحصیل 46/4 ± 80/5 سال 69 نفر مذکر و 52 نفر مؤنث بودند. درصد قابل‌توجهی از پاسخ به هر سؤال پرسش‌نامه مربوط به شناخت‌نداشتن آنها از داروهای ضدانعقاد و ضدپلاکت بود. بین جنسیت، سن و میزان سابقه کار دندان‌پزشکان با بیشتر سؤالات پرسش‌نامه، رابطه معنادار وجود نداشت ( 0.81p>). نتیجه‌گیری: با توجه به شناخت‌نداشتن درصدی از دندان‌پزشکان عمومی نسبت به داروهای شناخته‌شده، با برگزاری سالانه آموزش مداوم و آگاهی‌دادن به دندان‌پزشکان سطح شهر و آموزش مدون به دانشجویان می‌توان بسیاری از خطاهای پزشکی را کاهش داد.

Keywords

• آگاهی
• دندانپزشک
• ضد انعقاد
• ضد پلاکت