اثر 6 هفته تمرین هوازی بر سطوح گرلین در بافت تومور و سرم موش های مبتلا به سرطان پستان

Abstract

زمینه و هدف: گرلین نقش دوگانه­ای در توسعه سرطان پستان دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات هوازی بر سطوح سرمی و بافتی گرلین در موش­های حامل سرطان پستان بود. روش‌تحقیق: تومور سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن ناشی از سلول ‌سرطانی MC4-L2 به 16 سر موش­ بالب-C پیوند زده شد و در ادامه موش ها به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (8 سر) و تمرین (8 سر) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 6 هفته، 5 روز در هفته تمرینات هوازی فزآینده روی نوارگردان را اجرا کردند و گروه کنترل هیچ­گونه فعالیتی انجام ندادند. حجم تومور موش­ها به صورت هفتگی با کولیس دیجیتال اندازه­گیری شد. در پایان موش­ها قربانی شده و سرم و بافت تومور آن ها برداشته شد و در دمای 70- درجه سانتی گراد نگهداری گردید. سنجش گرلین با استفاده از کیت الایزا با کد RAB0207صورت گرفت. از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر برای تحلیل و تفسیر یافته ­ها استفاده شد و سطح معنی­ داری 0/05 >p در نظر گرفته شد. یافته‏ ها: بر اساس نتایج آزمون t مستقل، مقدار گرلین درون تومور (0/02=p) و سرم (0/002 =p) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به ترتیب پایین­ تر و بالاتر بود. به علاوه، نسبت وزن قلب به وزن موش ­ها (0/001=p) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنی دار بالاتر بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نیز برای حجم تومور و غذای مصرفی حاکی از اختلاف معنی­ دار بین دو گروه بود (0/001 =p). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، تمرینات هوازی در موش­های حامل تومور، از طریق تعدیل سطوح گرلین در بافت تومور و سرم، اثرات مفیدی در کاهش حجم تومور، حفظ مصرف غذا و کنترل وزن دارد.

Keywords

• تمرین هوازی
• سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن
• پپتید اشتهاآور