اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودانتقادی و انتظارات زناشویی بدبینانه در دختران کمال‌گرای روان‌رنجور: یک مطالعه‌ آزمایشی تک موردی

Abstract

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودانتقادی و انتظارات زناشویی بدبینانه در دختران کمال‌گرای روان‌رنجور بود.روش: جامعة آماری پژوهش دختران کمال‌گرای روانجور مراجعه‌کننده به برخی مراکز مشاورة شهر اهواز در سال 1401 بود. نمونه‌ای شامل 5 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند و کسب حداقل نمرة خط برش145 در آزمون کمال‌گرایی روان‌رنجور انتخاب شدند. این مطالعه از نوع طرح شبه آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه همزمان بود. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در 11 جلسه 90 دقیقه‌ای اجرا شد. مشارکت‌کنندگان مقیاس سطوح خودانتقادی و انتظارات زناشویی را تکمیل نمودند.نتایج: داده‌ها در سه مرحله خط پایه، درمان و پیگیری جمع‌آوری و به روش شاخص تغییر پایا، درصد بهبودی و ترسیم دیداری تحلیل شدند. نتایج درصد بهبودی نشان داد، آزمودنی‌ها در مرحله‌ درمان در متغیر خودانتقادی (42/21) و در متغیر انتظارات زناشویی بدبینانه (23/18) و در مرحلة پیگیری در متغیر خودانتقادی (68/51) و در متغیر انتظارات زناشویی بدبینانه (86/24) بهبود پیدا کردند. هم‌چنین شاخص تغییر پایای هر دو متغیر در مرحله‌ پس از درمان و پیگیری معنی‌دار (96/1 z= و سطح معنی‌داری 05/0) بود.بحث و نتیجه‌گیری: بنابراین، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد از طریق افزایش انعطاف‌پذیری روان‌شناختی، باعث کاهش خودانتقادی و انتظارات زناشویی بدبینانه در دختران کمال‌گرای روان‌رنجور ‌می‌شود.

Keywords

• درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد
• خودانتقادی
• کمال‌گرایی
• دختران