بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر مواجهه از طریق واقعیت مجازی در کاهش هراس از رانندگی: بررسی تک آزمودنی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شیوۀ درمانی واقعیت مجازی بر کاهش هراس از رانندگی در فرد مبتلا به هراس از رانندگی انجام شد. روش پژوهش آزمایشی و نمونۀ مورد مطالعه از بین مراجعانی که در مهرماه 1394 به مرکز مشاورۀ دانشگاه علامه طباطبائی مراجعه نمودند، انتخاب گردید. پس از مصاحبۀ تشخیصی بر اساس چک لیست علائم مربوط در پنجمین ویراست راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، تشخیص اختلال هراس خاص (هراس از رانندگی) برای وی تأیید گردید و تحت 10 جلسۀ درمان مبتنی بر واقعیت مجازی قرار گرفت. پرسشنامۀ شناخت رانندگی "بلانچارد و هیکلینگ، تیلور و لوس"، قبل و بعد از مداخله، توسط آزمودنی تکمیل شد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل نگاره‌ای و تعیین درصد بهبودی، تحلیل شدند. تحلیل داده‌ها حاکی از تغییر معنی‌دار بالینی و آماری در نمرات به دست آمده از مقیاس شناخت رانندگی و تأثیر شیوۀ درمانی واقعیت مجازی بر کاهش هراس از رانندگی در مورد مراجع بود. همچنین یافته‌های مربوط به پیگیری دو ماهه نیز حاکی از حفظ و استمرار 63% نتایج بود. درمان واقعیت مجازی علاوه بر اینکه می‌تواند درمان اثربخشی برای کاهش هراس از رانندگی باشد، می‌تواند بعنوان یک شیوۀ درمانی جدید در ایران توسعه یابد.

Keywords

• کلیدواژه‌ها: واقعیت مجازی
• هراس از رانندگی
• مقیاس شناخت رانندگی
• درمان