بررسی تاثیر امولسیون پلیمری بر مقاومت برشی ماسه بادی

Abstract

تحقیق حاضر به بررسی تأثیر امولسیون پلیمری وینیل اکریلیک (VA) بر مقاومت برشی ماسه‌های بادی دشت خوزستان پرداخته است. بدین منظور پس از نمونه‌برداری از ماسه‌های بادی منطقه مذکور، آزمایش تراکم استاندارد روی آن انجام شده و درصد رطوبت بهینه و وزن مخصوص خشک حداکثر ماسه‌بادی تعیین گردید. سپس محلول‌هایی با درصد‌های 10، 20 و 30 از ماده پلیمری ساخته و به گونه‌ای به ماسه‌بادی اضافه گردید که به رطوبت بهینه برسد. نمونه‌های آماده شده با وزن مخصوص خشک حداکثر در قالب‌های فلزی چهارگوش قرار گرفته و به مدت 1، 7، 14، 21 و 28 روز در فضای آزمایشگاه نگهداری شد، سپس تحت آزمایش برش مستقیم قرار گرفتند. نتایج آزمایش ‌برش مستقیم بر روی نمونه‌های تثبیت شده با پلیمر نشان داد، با افزایش زمان عمل‌آوری و افزایش غلظت محلول پلیمری، چسبندگی و مقاومت برشی افزایش و زاویه اصطکاک داخلی کاهش می‌یابد. به‌طوری‌که محلول پلیمری با غلظت 30 درصد موجب افزایش 146 درصدی مقاومت برشی ماسه‌بادی تثبیت شده نسبت به نمونه پایه شده است. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان دهنده ایجاد اتصال و برقراری پل‌هایی بین دانه‌های ماسه در نمونه‌های تثبیت شده بوده که این امر دلیل افزایش چسبندگی و مقاومت برشی نمونه‌ها است.

Keywords

• ماسه‌بادی
• مقاومت برشی
• چسبندگی
• زاویه اصطکاک داخلی
• امولسیون پلیمری