Cechy fizykochemiczne wód powierzchniowych i ich sezonowa zmienność na przykładzie Dzierżąznej

Abstract

W artykule, w oparciu o charakterystyki fizykochemiczne: temperaturę, konduktywność, odczyn, stężenie tlenu rozpuszczonego i mętność wody (mierzonew 10 punktach), przedstawiono stopień przekształcenia środowiska wodnego zlewniDzierżąznej. Na podstawie długookresowych charakterystyk (lata 2003–2013) obliczono średnie miesięczne i mediany roczne, a także wskaźniki sezonowości Markhama. Przeciętny odczyn wody i stężenie tlenu rozpuszczonego nie mają dużej zmienności przestrzennej ani czasowej (niski indeks sezonowości: IS = 2,6–13,0%), w przeciwieństwie do mętności i temperatury wody (wyższy indeks sezonowości: IS = 21,4––35,5%). Maksimum temperatury przypada na lipiec, a jej amplituda rośnie z biegiem rzek z uwagi na liczne zbiorniki wodne. Pora koncentracji pozostałych charakterystyk wypada pomiędzy początkiem kwietnia a połową maja. Maksymalne wartości konduktywności wody są obserwowane zimą w ściekach odpływających z autostrady A2 (do 21,3 mS ∙ cm–1), tak samo jak w wodach Dzierżąznej i jej dopływu Ciosenki (360–480 μS ∙ cm–1). Konduktywność wody ma także większą zmienność sezonową i przestrzenne zróżnicowanie w zlewni.

Keywords

• antropopresja
• jakość wody
• sezonowość
• mała zlewnia
• wody po - wierzchniowe