تأثیر 12 هفته مصرف ترانس رزوراترول و تمرین استقامتی بر پاسخ شاخص‌‌های پلاکتی به یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز در موش‌‌های نر ویستار

Abstract

زمینه و هدف: تمرین استقامتی می‌‌تواند خطر بیماری‌‌های قلبی- عروقی را از طریق اثر بر فعالیت و شاخص‌‌های پلاکتی کاهش دهد و مکمل رزوراترول هم تأثیری مشابه تمرین، بر عملکرد پلاکت‌‌ها دارد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر همزمان 12 هفته مصرف مکمل ترانس رزوراترول و تمرین استقامتی بر پاسخ شاخص‌‌های پلاکتی به یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز بود. روش‌‌تحقیق: در این پژوهش، ۳۲ سر موش صحرایی نر ویستار (سن 8 هفته) به طور تصادفی در چهار گروه کنترل (C)، مکمل ترانس رزوراترول (S)، تمرین (T) و تمرین- مکمل ترانس رزوراترول (TS) قرار گرفتند. گروه‌‌های T و TS به مدت ۱۲ هفته و ۵ روز در هفته، تمرین روی نوار‌‌گردان را انجام دادند؛ به صورتی که تمرین در هفته اول با سرعت ۱۰ متر بر دقیقه و مدت 2۰ دقیقه شروع شد و در ماه آخر، به سرعت 30 متر در دقیقه و مدت زمان ۶۰ دقیقه رسید. گروه‌‌های S و TS، روزانه ۱۰ میلی‌‌گرم ترانس رزوراترول به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، 5 روز در هفته دریافت کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، تمامی گروه‌‌ها یک جلسه فعالیت حاد را با سرعت ۲۵ متر بر دقیقه و شیب ۱۰ درجه تا رسیدن به واماندگی انجام دادند. بلافاصله بعد از فعالیت، نمونه خونی گرفته شد و شاخص‌‌های پلاکتی شامل تعداد پلاکت‌‌ها، متوسط حجم پلاکتی، پهنای توزیع پلاکتی و درصد پلاکت‌‌ها با روش امپدانس الکتریکی اندازه گیری شدند. داده‌‌ها با روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری05/0>p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: پاسخ متوسط حجم پلاکتی به فعالیت، بین چهار گروه به طور معنی داری تفاوت داشت (۰۳/۰=p). مقایسه زوج‌‌ها نشان داد که متوسط حجم پلاکتی در گروه S نسبت به گروه های C (۰۱/۰=p) و T (۰۱/۰=p) به طور معنی‌‌داری کمتر است. تفاوت معنی‌‌داری بین پاسخ سایر شاخص‌‌ها وجود نداشت (۰5/۰<p). نتیجه‌‌گیری: مصرف ۱۲ هفته مکمل ترانس رزوراترول موجب کاهش معنی‌دار متوسط حجم پلاکتی گروه S در پاسخ به فعالیت حاد ورزشی شد؛ اما ترکیب مکمل با تمرین و تمرین تنها، تاثیری بر پاسخ شاخص های پلاکتی به فعالیت ورزشی نداشت.

Keywords

• تمرین ورزشی
• بیماری قلبی- عروقی
• پلی فنول ها