بررسی خودکارآمدی شغلی و عوامل مرتبط با آن در تکنسین‌های فوریت پزشکی شهر قم سال 1403

Abstract

زمینه و هدف: تکنسین‌های فوریت پزشکی به‌عنوان حیاتی‌ترین عضو سیستم مراقبت‌های اورژانسی، تنش‌های شغلی متعددی را تجربه می‌کنند که می‌تواند بر کارایی و خودکارآمدی آن‌ها تأثیر‌گذار باشد؛ از این‌رو مطالعه حاضر با هدف بررسی خودکارآمدی شغلی در تکنسین‌های فوریت پزشکی و عوامل مرتبط با آن انجام شد.مواد و روش­ها: مطالعه حاضر به روش توصیفی- مقطعی بر روی 216 نفر از تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1403 انجام شده‌است. نمونه‌گیری به روش طبقه‌ای تصادفی انجام­شد. برای تکمیل داده‌ها از پرسش‌نامه­های اطلاعات جمعیت‌شناختی و شغلی و مقیاس خودکارآمدی شغلی استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده­ها با کمک نرم­افزار spss23و با استفاده از آزمون‌های آنووا، تی­تست مستقل و رگرسیون خطی انجام­شد. سطح معنی­داری کمتر از 05/0 درنظر گرفته­شد.یافته­ها: متوسط سن شرکت‌کنندگان 34/6±26/32 سال بود و بیش از دوسوم آن‌ها شیفت در گردش داشتند. متوسط نمره خودکارآمدی تکنسین‌های فوریت پزشکی 49/7±4/97 به‌دست­آمد. بر اساس نتایج حاصل از آزمون رگرسیون چندمتغیره، متغیرهای سن، وضعیت استخدام و سابقه کاری قریب 45 درصد از تغییرات واریانس خودکارآمدی شغلی تکنسین‌های فوریت پزشکی را تبیین می­کند.نتیجه‌گیری: نتایج یافته‌های مطالعه حاضر نشان می‌دهد که خودکارآمدی شغلی تکنسین‌های فوریت پزشکی در سطح متوسط رو به بالا قرار دارد. همچنین افزایش سن موجب تضعیف خودکارآمدی شغلی می‌گردد و وضعیت استخدام رسمی و داشتن سابقه کار در همان رشته، باعث ارتقای خودکارآمدی شغلی می‌شود.

Keywords

• تکنسین‌های فوریت پزشکی
• خودکارآمدی
• ایران