Āmūzish-i Muḥīṭ-i Zīst va Tusi̒ah-i Pāydār (May 2018)
میراث کشاورزی: راهبرد تحقق پایداری محیط‌زیستی در مناطق گردشگری روستایی (مورد مطالعه: روستاهای بخش مرکزی باغملک و ایذه استان خوزستان)
Abstract
هدف اصلی این تحقیق تحلیل رابطه بین میراث کشاورزی و پایداری محیط‌زیستی گردشگری بود. روش این تحقیق، توصیفی و پیمایشی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق، سرپرستان خانوارهای روستایی شهرستان باغملک و ایذه استان خوزستان بودند (484N=). حجم نمونه با استفاده از جدول بارتلت و همکاران (2001) 218 نفر تعیین شد. برای مطالعه افراد نمونه از روش نمونه‌گیری طبقهای تناسبی استفاده شد. ابزار تحقیق، پرسش‌نامه بود. روایی محتوایی پرسش‌نامه با استفاده از نظرات جمعی از متخصصان مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. همچنین مقادیر محاسبه‌شده روایی تشخیصی (AVE)، آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی (CR) برای قسمتهای مختلف پرسش‌نامه در حد مطلوب بود. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان میدهد میراث کشاورزی تأثیر مثبت و معنی‌داری در سطح خطای یک درصد بر روی پایداری محیط‌زیستی گردشگری دارد. به‌طوری‌که میراث کشاورزی و مؤلفه‌های آن (میراث مادی و معنوی) 3/21 درصد از واریانس پایداری محیط‌زیستی را تبیین کردند؛ بنابراین ضروری به نظر میرسد مسئولان، برنامهریزان و همه ذینفعان تأثیرات توسعه گردشگری روستایی بر روی میراث فرهنگی و جوامع محلی در شهرهای تاریخی و نواحی اطراف پایگاههای میراث کشاورزی را همواره مدنظر قرار دهند.
