ترجیحات و موانع مشارکت فعالیت بدنی در معتادان

Abstract

پژوهش حاضر به‌منظور بررسی ترجیحات و موانع فعالیت بدنی معتادان از دیدگاه خودشان انجام شد. 175 شرکت‌کننده مرد از مراکز ترک اعتیاد پرسش­نامه‌های ترجیحات و موانع فعالیت بدنی و وابستگی به نیکوتین را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد کمبود انرژی (میانگین= 33/5)، کمبود زمان (میانگین= 10/5) و کمبود توان بدنی (میانگین= 07/5) سه مانع اصلی معتادان در انجام فعالیت‌های بدنی بود. همچنین، پاسخ‌دهندگان انجام فعالیت بدنی در زمان صبح (%64)، در خانه (%3/46) یا مراکز ورزشی عمومی (%7/45)، با شدت متوسط (%4/47) و زیاد (%40) و در اختیار خود (%5/68) را ترجیح دادند. پیاده‌روی (%60)، شنا (%45) و ورزش از طریق تلویزیون (%37) بیشترین طرفدار را داشت. علاوه براین نتایج آزمون کروسکال والیس تفاوت معناداری بین موانع انجام فعالیت بدنی نشان داد به‌طوری‌که کمبود انرژی با اثرات اجتماعی، کمبود مهارت، کمبود منابع و ترس از آسیب تفاوت معناداری داشت و از همه آن‌ها بیشتر بود. کمبود زمان به‌صورت معناداری بیشتر از کمبود منابع و ترس از آسیب بود. کمبود توان، اثرات اجتماعی، کمبود منابع و کمبود مهارت نیز بیشتر از ترس از آسیب ادراک شدند. احتمالاً استفاده از برخی داروها برای درمان منجر به کاهش انرژی افراد برای انجام فعالیت بدنی شده بود.

Keywords

• اعتیاد
• فعالیت بدنی
• موانع
• ترجیحات