تأثیر چهار هفته تمرین هوازی همراه با مکمل‌گیری نارنژین بر سطح آدیپونکتین در هیپوکمپ و عملکرد حافظه در رت‌های مبتلا به بیماری آلزایمر القاء شده با تزریق آمیلوئیدبتا

Abstract

بیماری آلزایمر شایع‌ترین شکل زوال عقل است. با وجود نبود درمان قطعی برای این بیماری، انجام‌دادن فعالیت ورزشی و مصرف فلاونوئیدها به‌عنوان نگرش‌های غیردارویی محتمل برای کاهش خطر بیماری آلزایمر مطرح شده است؛ بنابراین مطالعۀ حاضر با هدف بررسی تأثیر چهار هفته تمرین هوازی همراه با مکمل‌گیری نارنژین بر سطح آدیپونکتین هیپوکمپی و اختلال حافظه در رت‌های مبتلا به بیماری آلزایمر القاشده با تزریق Aβ1-42 انجام شد؛ بر این اساس، 32 سر رت نر هشت‌هفته‌ای با میانگین وزن 26 ± 232 گرم به‌صورت تصادفی به چهار گروه بیماری آلزایمر (AD)، گروه AD + تمرین هوازی (ADET)، گروه AD + مکمل‌گیری نارنژین (ADN) و گروه AD + تمرین هوازی + مکمل‌گیری نارنژین (ADETN) تقسیم شدند. القای AD از طریق تزریق Aβ1-42 به درون هیپوکمپ صورت پذیرفت. ده روز پس از جراحی، مداخله‌های تمرین هوازی (پنج روز در هفته به‌مدت چهار هفته) و/یا مکمل‌دهی نارنژین به روش گاواژ (با دوز 80 میلی‌گرم/کیلوگرم به‌صورت روزانه) شروع شد. سپس از حیوانات آزمون رفتاری گرفته شد. چهل‌وهشت ساعت بعد از آخرین جلسۀ تمرین حیوانات بی هوش شدند و بافت هیپوکمپ برداشته شد. برای اندازه‌گیری میزان پروتئین آدیپونکتین از روش وسترن بلات استفاده شد. نتایج نشان داد که عملکرد یادگیری و حافظۀ فضایی در گروه‌های ADET، ADN و ADETN در مقایسه با گروه AD به‌طور معنا‌داری بهبود یافت (0.001 > P). میزان آدیپونکتین هیپوکمپ در گروه‌های ADET، ADN و ADETN در مقایسه با گروه AD به‌طور معنا‌داری افزایش یافت (0.001 > P). به‌علاوه، رت‌های گروه ADETN عملکرد حافظۀ فضایی بهتر و میزان آدیپونکتین هیپوکمپی بیشتری در مقایسه با گروه‌های ADET و ADN داشتند (0.05 > P). به‌طورکلی، نتایج مطالعۀ حاضر نشان می‌دهد هم تمرین هوازی و هم مکمل‌دهی نارنژین احتمالاً از طریق تعدیل میزان آدیپونکتین هیپوکمپ موجب بهبود یادگیری و حافظۀ فضایی در رت‌های مبتلا به بیماری آلزایمر می‌شوند. به‌علاوه، ترکیب این عوامل با یکدیگر اثر بیشتری بر بهبود حافظه دارد.

Keywords

• بیماری آلزایمر
• تمرین هوازی
• نارنژین
• آدیپونکتین
• عملکرد شناختی