Euskararen belaunez belauneko jarraipena eta hizkuntza sozializazioa Nafarroako familia euskaldunetan (1970-2012)

Abstract

Artikulu honetan Nafarroako historia hurbilean (hondar lau hamarkadetan, 1970etik 2012ra) euskararen belaunez belauneko jarraipena nola gauzatu den eta egungo haur nafarrak zer egoeratan bilakatzen diren euskaldun aztertu da. Horretarako, egilea hizkuntza sozializazioaren eredu teoriko-metodologikoaz baliatu da. Sozializazio kontzeptuak gizarte erreprodukzio eta transmisio adigaietan oinarritutako ikusmolde ohikoek oraindaino ikusezin utzitako hainbat alderdiri eta horien arteko elkarreraginei erreparatzea ahalbidetzen du. Iruritan (Baztanen) eta Iruñean egindako landa ikerketek erakutsi dutenez, Nafarroako euskararen belaunez belauneko jarraipenak hizkuntza-sozializazio prozesua izan du euskarri. Hizkuntza sozializazioak hiztunen bizialdi osoa, ez haurtzaroa soilik, hartzen du; prozesu orohartzailea da, familiara mugatzen ez dena; dinamikoa eta baldintza soziohistorikoei lotua, ez mekanikoa; elkarreragilea, ez noranzko bakarrekoa; malgua eta denboran aldakorra, ez beti-batekoa. Haurren euskarazko sozializazioa elkarri lotutako bi ardatzetan funtsatzen da: belaunaldien arteko elkarreraginetan (familian batik bat) eta adinkideen arteko harreman eszentrikoetan (familiatik kanpo batez ere).

Keywords

• hizkuntza sozializazioa
• transmisioa
• hizkuntza jarraipena
• berretxekotzea
• Nafarroako euskara