internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny (Mar 2012)
Pomoc czy nie pomoc? Dylematy prawne przy ocenie publicznego finansowania infrastruktury portów morskich, czyli z dala od bezpiecznej przystani
Abstract
Transport morski odgrywa bardzo istotną rolę w gospodarce Unii Europejskiej. Do najważniejszych obiektów infrastrukturalnych w sektorze transportu morskiego zaliczana jest szeroko rozumiana infrastruktura portowa. Finansowanie jej budowy i rozbudowy odbywa się bardzo często z wykorzystaniem środków publicznych, jako że należy to do podstawowych zadań państwa. Jednakże w praktyce granica pomiędzy sytuacjami, w których publiczne finansowanie infrastruktury portowej stanowi pomoc publiczną, a takimi, w których nie spełnia wszystkich przesłanek z art. 107 ust. 1 TFUE, stanowiąc przejaw realizacji zadań państwa poprzez – mówiąc w uproszczeniu – budowę ogólnodostępnej infrastruktury, jest „cienką czerwoną linią”. W prawie UE brak jest bowiem w chwili obecnej jakiegokolwiek dokumentu (czy to o charakterze wiążącym, czy niewiążącym), który wyznaczałby jasne i precyzyjne zasady i standardy oceny publicznego finansowania portów morskich w dwóch aspektach: 1) Kiedy finansowanie takie stanowi pomoc publiczną w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE? 2) Po spełnieniu jakich przesłanek pomoc publiczna na budowę i rozbudowę infrastruktury portów morskich może zostać uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym UE? Artykuł koncentruje się na pierwszym z tych zagadnień. Zaprezentowane zostanie jednak ujęcie pod kątem rodzajów infrastruktury portowej, której finansowanie przez państwo może stanowić bądź nie pomoc publiczną, nie będą zaś przeanalizowane wszystkie przesłanki z art. 107 ust. 1 TFUE. W praktyce bowiem to właśnie na omawianym polu występują największe trudności.
