پیش‌بینی سازگاری زناشویی بر اساس قدردانی زناشویی و ادراک فروتنی در زنان متأهل شهر اهواز

Abstract

هدف این پژوهش پیش­بینی سازگاری زناشویی براساس مؤلفه­های قدردانی زناشویی (ادراک قدردانی و ابراز قدردانی) و مؤلفه­های ادراک فروتنی (فروتنی کلی، خودبرتربینی و داشتن دیدگاه درست نسبت به خود) در زنان متأهل شهر اهواز بود. روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع پیش­بین بود. جامعه­ی آماری این پژوهش زنان متأهل عادی و متقاضی طلاق شهر اهواز در سال 1396 بودند که از بین زنان عادی 100 نفر به روش نمونه­گیری در دسترس و 100 نفر زن متقاضی طلاق به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها شامل پرسش­نامه­های سازگاری زناشویی (Spanier, (1976 حالت قدردانی(Mitchell, 2010) و مقیاس فروتنی ارتباطی (Davis, et a, 2011) بودند. برای تحلیل داده­ها از روش تحلیل ممیز استفاده شد. نتایج نشان داد متغیرهای ادراک قدردانی، خودبرتربینی، ابراز قدردانی، فروتنی کلی و داشتن دیدگاه درست نسبت به خود، پیش­بین­های معنی­داری (001/0p< ) برای سازگاری زناشویی می­باشند. بر اساس این یافته ها ادراک قدردانی، خودبرتربینی، ابراز قدردانی و فروتنی کلی و داشتن دیدگاه درست نسبت به خود نقش مهمی در سازگاری زناشویی زنان دارند (001/0p< ).

Keywords

• سازگاری زناشویی
• قدردانی زناشویی
• ادراک فروتنی
• زنان متأهل