Młodzież w (po)pandemicznym Kościele

Abstract

Pandemia koronawirusa sparaliżowała codzienne funkcjonowanie wielu instytucji, także skomplikowała życie w Kościele. Nie spowodowała jednak kryzysu religijnego, który ma bardziej złożone korzenie i zdaniem wielu badaczy jest raczej wynikiem podążania za decyzją wynikającą z powodów światopoglądowych niż medycznych. Niezależnie od tego wciąż pogarsza się kondycja psychiczna ludzi młodych, co ma bezpośredni związek z obecną destrukcją życia społecznego. Autor w niniejszym artykule dokonuje analizy wypowiedzi adolescentów dotyczących warunków, jakie stawiają Kościołowi, by zechcieli w nim pozostać. Na ich podstawie próbuje naszkicować nowy paradygmat pracy z młodzieżą, wykorzystując wskazania autorów nowego Dyrektorium katechetycznego dotyczące inspiracji katechumenalnej. Autor konkluduje, że podstawą budowania modelu formacyjnego jest uznanie, że podmiotem wychowania jest osoba-w-rozwoju. Wiąże tę tezę z zainteresowaniem młodzieży wstąpieniem do takiej wspólnoty eklezjalnej, która potrafi docenić aktualne wyzwania, przed jakimi stoi nastolatek.

Keywords

• nastolatek
• pandemia
• katecheza młodzieży
• modele formacji