تحقیقات آفات گیاهی (Jan 2023)
سمیت گوارشی فیپرونیل، ایمیداکلوپرید و بوراکس روی مورچه Tapinoma karavaievi (Hym.: Formicidae) در شرایط آزمایشگاهی
Abstract
مورچهها حشراتی اجتماعی از خانواده Formicidae هستند و از نظر تعداد و تنوع یکی از موفقترین حشرات محسوب میشوند. با وجود تاثیر مطلوب آنها بر اکوسیستم، گاهی به علت خسارت به محصولات کشاورزی و تاسیسات ساختمانی به عنوان یک آفت جدی تلقی میشوند. طعمهگذاری، جایگزین مناسبی برای بسیاری از روشهای مرسوم کنترل مورچهها محسوب میشود. در پژوهش حاضر، اثر طعمههای حاوی فیپرونیل، ایمیداکلوپرید و بوراکس روی کارگران مورچه Tapinoma karavaieviدر شرایط آزمایشگاهی و در زمانهای 72، 96 و 120 ساعت پس از تیمار ارزیابی شد و در ادامه، میزان زندهمانی کارگران تیمار شده با غلظت کشنده پنجاه درصد (LC50) ترکیبهای مورد مطالعه در یک بازه زمانی دوهفتهای مورد مقایسه قرار گرفت. بر اساس نتایج بهدستآمده، بیشترین میزان سمیت در هر سه بازه زمانی به ترتیب مربوط به فیپرونیل، ایمیداکلوپرید و بوراکس بود. علاوه بر این، ارزیابی اثر آفتکشها روی میزان زندهمانی کارگران، بیانگر کنترل سریعتر کارگران تیمار شده با غلظت کشنده پنجاه درصد فیپرونیل(46/2 میلیگرم بر لیتر) در مقایسه با ایمیداکلوپرید(61/32 میلیگرم بر لیتر) و بوراکس (4/2654 میلیگرم بر لیتر) بود. نتایج نشان داد که اثربخشی90 درصدی فیپرونیل و ایمیداکلوپرید به ترتیب در روزهای هفتم و یازدهم پس از تیمار اتفاق افتاد و به نظر میرسد که اثر بخشی 90 درصدی بوراکس، احتمالا ًدر هفته سوم پس از تیمار صورت گیرد. به طور کلی پژوهش حاضر نشان داد که هر سه آفتکش مورد مطالعه، از پتانسیل کافی برای کنترل مورچههای کارگر برخوردار هستند و انتخاب مناسبترین ترکیب، منوط به در نظرگرفتن غلظت آفتکش مورد استفاده، استراتژی کنترل و توجه به اثرات جانبی آفتکشها خواهد بود.
Keywords
