"مدلیابی تعارضات زناشویی بر اساس خودشناسی، عشق و هوش هیجانی با میانجیگری تمایزیافتگی"

Abstract

این پژوهش با هدف سلامتی خانواده و کاهش تعارضات زناشویی به بررسی عوامل کاهنده مهم آن به بررسی مدل‌یابی تعارضات زناشویی براساس خودشناسی، عشق و هوش هیجانی با میانجی‌گری تمایزیافتگی پرداخت. تحقیق حاضر بنیادین و از نوع همبستگی می‌باشد به طوری‌که با نمونه گیری خوشه‌ای 248 نفر نمونه (115 زن و 133 مرد) به صورت تصادفی از مراجعین زوج مراکز مشاوره شهر تهران، انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده برای جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه تعارضات زناشویی ثنایی و همکاران (1396)، پرسش‌نامه خودشناسی قربانی و همکاران (2008)، پرسش‌نامه عشق استرنبرگ (1986)، پرسش‌نامه هوش هیجانی سیبریا شرینگ (منصوری، 1380) و پرسش‌نامه تمایزیافتگی دریک (2011) بودند. داده‌های پیمایش پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار SMART.PLS و از طریق مدل‌سازی معادلات ساختاری به شکل بدون خرده مقیاس تجزیه- تحلیل شدند. یافته‌ها حاکی از آن است که متغیرهای خودشناسی، عشق و هوش هیجانی، توانستند واریانس تمایزیافتگی را با مقدار 715/0 توجیه کنند و این سه متغیر همراه متغیر میانجی توانستند واریانس تعارضات زناشویی را با مقدار 517/0 پیش‌بینی کنند، همچنین نقش میانجی‌گری تمایزیافتگی در هر سه مسیر معنی‌دار بود. و نتایج نشان داد که مدل پیش‌بینی تعارضات زناشویی بر اساس خودشناسی، عشق، هوش هیجانی با میانجی‌گری تمایزیافتگی دارای برازش مطلوب است همچنین پیشنهاد این مطالعه بنیادی، تدوین پروتکل آموزشی- درمانی برای زوجین است تا قدم به قدم در جهت کاهش تعارضات زناشویی و سلامت جامعه به کار گرفته شود.

Keywords

• تعارضات زناشویی
• خودشناسی
• عشق
• هوش هیجانی
• تمایزیافتگی