Ṭibb-i Tavānbakhshī (Apr 2017)
تفاوت های وابسته به سن و سرعت در فعالیت میوالکتریکی عضلات ساق پا در حین راه رفتن بین جوانان و سالمندان
Abstract
مقدمه و اهداف از جمله تغییراتی که در اثر کاهش قدرت عضلات اندام تحتانی رخ میدهد، کاهش در سرعت راه رفتن است که ممکن است به تغییرات سنی نیز وابسته باشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، مطالعه تفاوتهای وابسته به سن و سرعت در فعالیت الکتریکی عضلات ساق پا در حین راه رفتن بین جوانان و سالمندان میباشد. مواد و روشها در پژوهش نیمهتجربی حاضر، تعداد 15 مرد جوان سالم و 15 مرد سالمند سالم به ترتیب با میانگین سنی 46/26 و 3/70 سال، بهطور تصادفی هدفدار انتخاب گردیدند. فعالیت الکتریکی (RMS) عضلات تیبیالیس آنتریور، سولئوس و گاستروکنمیوس بهوسیله دستگاه الکترومایوگرافی سطحی در حین راه رفتن با سرعت خود انتخابی (100%)، کند (80%) و سریع (120%) در فازهای تماس کف پا با زمین (F.F)، میانه استقرار (M.St)، انتهای استقرار (T.St)، ابتدای نوسان (I.Sw) و انتهای نوسان (T.Sw)، اندازهگیری شد. دادهها با آزمونهای تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها فعالیت عضلات گاستروکنمیوس و سولئوس در فازهای M.St و T.St، در سرعتهای 80% و 120% بین دو گروه متفاوت بود (01/0>p). همچنین، فعالیت عضله تیبیالیس آنتریور در فاز F.F، در دو سرعت 100% و 120%؛ در فاز M.St، در هر سه سرعت و در فاز T.Sw، تنها در سرعت 80%، بین جوانان و سالمندان متفاوت بود (01/0>p). در زیرفازهای نوسان، در هر دو گروه سنی، بین سرعتهای 80 و 100 درصد و نیز 100 و 120 درصد، تفاوت معناداری وجود داشت (001/0>p). فعالیت هر سه عضله در همه زیرفازهای استقرار، در جوانان بین سرعتهای 80 و 120 درصد (001/0>p) اما در سالمندان بین همه سرعتها (01/0>p)، متفاوت بود. نتیجهگیری بر اساس نتایج تحقیق حاضر، تغییرات وابسته به سن در فعالیت عضلات ساق در طی گیت، حتی در میان سالمندان سالم نیز کاملا مشهود است. این امر ممکن است یک استراتژی برای کنترل بالانس، حفظ حالت یکنواخت متابولیکی و یا محدود کردن خستگی عصبی-عضلانی باشد.
