مطالعات فرهنگی پلیس (Sep 2022)
مقایسۀ اثربخشی زوجدرمانی تلفیقی و هیجانمدار بر کیفیت روابط زناشویی زوجین دارای نشانههای اختلال استرس پس از سانحه
Abstract
پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثربخشی زوجدرمانی تلفیقی و هیجانمدار بر کیفیت روابط زناشویی زوجین دارای اختلال استرس پس از سانحه انجام پذیرفت. روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح گروه کنترل نابرابر، همراه با مرحلۀ پیگیری بود. جامعۀ آماری پژوهش را کلیۀ زوجین مراجعهکننده به مرکز مشاورۀ انتظامی همدان تشکیل دادند. در مرحلۀ اول، با استفاده از روش نمونهگیری دردسترس، تعداد 30 نفر که در مقیاس تعارضات زناشویی نمرۀ بالاتر از 162 و در مقیاس اختلال استرس پس از سانحه، نمرۀ 107 را کسب کرده بودند، انتخاب و سپس بهشیوۀ تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (10 نفر گروه تلفیقی و 10 نفر گروه درمان هیجانمدار) و یک گروه کنترل (10 نفر) جایگذاری شدند. گروه آزمایش اول، تحت 10 جلسۀ 90دقیقهای درمان تلفیقی و گروه آزمایش دوم، تحت 10 جلسۀ 90دقیقهای درمان هیجانمدار قرار گرفتند؛ اما، گروه کنترل مداخلهای هیچ درمانی دریافت نکرد. بهمنظور جمعآوری دادهها، از پرسشنامههای تعارض زناشویی ثنایی (1387)، اختلال استرس پس از سانحۀ کینی (1988) و کیفیت زندگی زناشویی باسبی و همکاران (1995) استفاده شد. تحلیل دادهها با بهرهگیری از آزمونهای تحلیل واریانس چندمتغیره و تعقیبی بنفرونی انجام گرفت. نتایج نشان داد، هر دو برنامۀ آموزشی تدوینشده در مرحلۀ پسآزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر افزایش کیفیت زندگی زناشویی بهمیزان 64/0 داشته است (05/0>P). بهعلاوه، بین اثربخشی زوجدرمانی تلفیقی و زوجدرمانی هیجانمدار در ابعاد توافق زناشویی، خرسندی زناشویی و انسجام زناشویی تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0>P).
Keywords