مطالعات فرهنگی پلیس (Sep 2022)

مقایسۀ اثربخشی زوج‌درمانی تلفیقی و هیجان‌مدار بر کیفیت روابط زناشویی زوجین دارای نشانه‌های اختلال استرس پس از سانحه

  • فیروزه سامی،,
  • آذر کیامرثی،,
  • عباس ابوالقاسمی

DOI
https://doi.org/10.22034/jpcs.2022.1270079.1125
Journal volume & issue
Vol. 9, no. 3
pp. 35 – 46

Abstract

Read online

پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثربخشی زوج‌­درمانی تلفیقی و هیجان­‌مدار بر کیفیت روابط زناشویی زوجین دارای اختلال استرس پس از سانحه انجام پذیرفت. روش پژوهش، نیمه‌­آزمایشی با طرح گروه کنترل نابرابر، همراه با مرحلۀ پیگیری بود. جامعۀ آماری پژوهش را کلیۀ زوجین مراجعه­‌کننده به مرکز مشاورۀ انتظامی همدان تشکیل دادند. در مرحلۀ اول، با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس، تعداد 30 نفر که در مقیاس تعارضات زناشویی نمرۀ بالاتر از 162 و در مقیاس اختلال استرس پس از سانحه، نمرۀ 107 را کسب کرده بودند، انتخاب و سپس به‌­شیوۀ تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (10 نفر گروه تلفیقی و 10 نفر گروه درمان هیجان­‌مدار) و یک گروه کنترل (10 نفر) جای­گذاری شدند. گروه‌ آزمایش اول، تحت 10 جلسۀ 90­دقیقه‌­ای درمان تلفیقی و گروه آزمایش دوم، تحت 10 جلسۀ 90­دقیقه­‌ای درمان هیجان­‌مدار قرار گرفتند؛ اما، گروه کنترل مداخله‌‏ای هیچ درمانی دریافت نکرد. به­‌منظور جمع‌­آوری داده‌­ها، از پرسشنامه‌­های تعارض زناشویی ثنایی (1387)، اختلال استرس پس از سانحۀ کینی (1988) و کیفیت زندگی زناشویی باسبی و همکاران (1995) استفاده شد. تحلیل داده‌­ها با بهره‌­گیری از آزمون­‌های تحلیل واریانس چندمتغیره و تعقیبی بن­فرونی انجام گرفت. نتایج نشان داد، هر دو برنامۀ آموزشی تدوین­‌شده در مرحلۀ پس‌آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر افزایش کیفیت زندگی زناشویی به‌­میزان 64/0 داشته است (05/0>P). به­‌علاوه، بین اثربخشی زوج­‌درمانی تلفیقی و زوج­‌درمانی هیجان­‌مدار در ابعاد توافق زناشویی، خرسندی زناشویی و انسجام زناشویی تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0>P).

Keywords