تشخیص نهایی، اقدامات تشخیصی و سیر بیماری در بیماران مسن با ضعف عمومی مراجعه کننده به بخش اورژانس: یک مطالعه توصیفی مقطعی

Abstract

مقدمه: ضعف عمومی وخستگی از شایعترین شکایاتی است که در بیماری های نورولوژیک، روانی و طبی مطرح می شود که می تواند علل مختلفی که برخی تهدید کننده ی حیات اند، داشته باشد. لذا مطالعه حاضر باهدف بررسی تشخیص نهایی، اقدامات تشخیصی و سیر بیماری در بیماران مسن با ضعف عمومی انجام پذیرفت. روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی از مهر ماه 1394 تا مهر ماه 1395 در اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) انجام گرفت. کلیه بیماران مسن بالای 60 سال مراجعه کننده با ضعف عمومی به اورژانس بیمارستان امام رضا که تشخیص مشخصی نداشته وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک، بیماری های زمینه ای ، داروها و روند اقدامات تشخیصی و درمانی انجام شده برای آنها از لحظه ورود تا زمان ترخیص و یا مرگ در چک لیستی که به همین منظور تهیه شد، ثبت شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss نسخه 11.5 و آزمون های آماری توصیفی(تعداد، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(من ویتنی، کای اسکوئر، تی تست) صورت گرفت. نتایج: میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 8.6±79.84 سال بود. میانگین هموگلوبین و WBC بیماران در اورژانس بیشتر از بخش بود. همچنین پلاکت و INR افراد در بخش بیشتر از اورژانس بود. میانه شروع ضعف افراد (10-4) 7 روز بود. مدت بستری بیماران در اورژانس 21.7±34.68 ساعت و مدت بستری در بخش 2.9±6.06 روز بود. همچنین مدت بستری در ICU 5.2±10.29 روز بود. UTIو اختلالات الکترولیتی بیشترین تشخیص ها را به خود اختصاص دادند. نتیجه گیری: بیشترین میزان مرگ میر به ترتیب در ICU ، بخش و اورژانس اتفاق افتاد. همچنین بیشترین میزان ترخیص افراد به ترتیب در اورژانس، بخش و ICU بود. بنابراین به نظر میرسد در بخش های نامبرده شده لزوم توجه بیشتر به بیماران بسیار حایز اهمیت می باشد تا بتوان از بروز عوارض بیشتر و تحمیل هزینه های اضافی به بیماران و سیستم درمانی جلوگیری به عمل آورد.

Keywords

• بیماران مسن
• ضعف عمومی
• خستگی