بررسی تمایل اتصال داروهای ضد سرطان اکتینومایسین D و میتوزانترون به کروماتین کبد موش صحرایی

Abstract

اکتینومایسین D و میتوزانترون داروهای ضد سرطانی هستند که در درمان طیف وسیعی ازسرطانها کاربرد دارند. DNAبه عنوان یکی از اهداف اصلی این داروها معرفی شده که نتیجه این اتصال، مهار همانندسازی DNAو رونویسی RNAمی باشد. در هسته سلول‌های یوکاریوتی، DNAبصورت برهنه نبوده و همراه با پروتئین‌های هیستونی ساختار فشرده کروماتین را تشکیل می‌دهد، در این تحقیق تأثیر دو داروی میتوزانترون و اکتینومایسین Dبرروی کروماتین استخراج شده از کبد موش صحرایی مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج حاصل از ژل الکتروفورز و مطالعات اسپکتروسکوپی UV-Visنشان‌دهنده اتصال دو داروی فوق با کروماتین اما اتصال قویتر برای میتوزانترون می‌باشد. حذف باندهای مربوط به پروتئین‌های هیستونی در مقایسه با نمونه‌های کنترل در ژل الکتروفورز و کاهش جذب در طول موج‌های 608 و440 نانومتر که به ترتیب مربوط به طول موج های شاخص داروی میتوزانترون و اکتینومایسین Dهستند حاکی از فشردگی و ترسیب کروماتین پس از اتصال با داروهای فوق‌الذکر است. منحنی‌های اسکاچارد و r نسبت بهCf نشان‌دهنده اتصال هر دو دارو بصورت تعاونی مثبت به کروماتین بوده و مقادیر ثابت اتصال (Ka) محاسبه شده برای میتوزانترون M-1 106 × 1/7 و برای اکتینومایسین D 105 × 35/0 حاکی از اتصال داروی میتوزانترون با تمایل بیشتر به کروماتین می باشد. به علاوه منفی بودن مقادیر انرژی آزاد محاسبه شده برای اتصال هردو دارو به کروماتین نشان دهنده انجام هر دو واکنش اتصال بصورت خود به خودی می باشد.

Keywords

• اکتینومایسین D
• کروماتین
• میتوزانترون
• داروهای ضد سرطان