مقایسه یادگیری حرکتی صریح و یادگیری حرکتی ضمنی در کودکان مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا و آسپرگر با همتایان عادی

Abstract

مقدمه: اختلالات طیف اوتیسم با ناهنجاری‌های مناطق قشری همراه می‌باشند که پایه‌ای برای نقص یادگیری حرکتی ایجاد کرده‌اند. یادگیری حرکتی به دو طبقه اصلی صریح و ضمنی تقسیم می‌شود. هدف این پژوهش، تعیین تفاوت یادگیری حرکتی صریح با ضمنی و میزان تحکیم یادگیری بعد از 24 ساعت در پسران مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم و همتایان عادی بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 30 پسر مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با 32 پسر همتای عادی مقایسه شدند. نمونه‌های سالم و مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با استفاده از تست ASSQ از دبستان‌های پسرانه شهرستان نجف آباد انتخاب گردیدند. هر دو گروه در روز اول به انجام آزمون زمان عکس‌العمل متوالی (10 بلوک) با دست راست پرداختند و روز بعد، آزمون را در 4 بلوک به منظور سنجش تحکیم انجام دادند. آزمون ANOVA با اندازه‌گیری مکرر و با استفاده از 19SPSS جهت تحلیل داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: دو گروه در موضوع یادگیری صریح تفاوت معنی‌داری با یکدیگر داشتند که بیانگر نقص یادگیری صریح در افراد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم بود (009/0 = P). نتایج همچنین عدم تفاوت معنی‌دار را در یادگیری ضمنی بین دو گروه نشان داد (385/0 = P)، به علاوه یافته‌ها حاکی از این است که تحکیم یادگیری ضمنی در گروه اختلالات طیف اوتیسم (160/0 = P) نیز بی‌نقص و تحکیم یادگیری صریح دچار اختلال (046/0 = P) می‌باشد. نتیجه‌گیری: نقص یادگیری حرکتی صریح و تحکیم آن در گروه اختلالات طیف اوتیسم می‌تواند به علت اختلال عملکرد نیمکره چپ، تخصصی شده در یادگیری صریح، باشد. به علاوه تحکیم یادگیری صریح وابسته به خواب است و در گروه اختلالات طیف اوتیسم اختلالات خواب وجود دارد، بنابراین این نقص دور از انتظار نیست. سالم بودن یادگیری ضمنی و تحکیم آن را نیز می‌توان به تأثیر نیمکره راست در یادگیری حرکتی ضمنی نسبت داد. کلمات کلیدی: یادگیری حرکتی، یادگیری صریح، یادگیری ضمنی، اوتیسم با عملکرد بالا، آسپرگر، اختلالات خواب، آزمون زمان عکس‌العمل متوالی، تحکیم