دانش و پژوهش در روان‌شناسی کاربردی (Oct 2012)
مقایسۀ حمایت و محرومیت اجتماعی در معتادان به مواد مخدر و داروهای روان‌گردان و افراد بهنجار
Abstract
این پژوهش با هدف مقایسۀ حمایت و محرومیت اجتماعی در معتادان به مواد مخدر و داروهای روان‌گردان و افراد بهنجار انجام گرفت. روش مطالعه علّی ـ مقایسه‌ای و جامعۀ آماری همۀ افراد معتاد به مواد مخدر و داروهای روان‌گردان بودند که در سال 1390 به مراکز درمانی ترک اعتیاد شهر میانه مراجعه کرده بودند. از این جامعه40 معتاد به مواد مخدر و40 معتاد به داروهای روان‌گردان به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و با40 فرد بهنجار برحسب سن، جنس، تحصیلات و وضعیت تأهل همتا شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامۀ حمایت اجتماعی (فلمینگ، باوم، گایسریل و گچل، 1982) و پرسشنامۀ محرومیت اجتماعی (محقق‌ساخته، 1390) بود و دادهها از طریق آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA)، آزمون LSD، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری تحلیل شد. نتایج نشان داد که معتادان به داروهای روان‌گردان در مقایسه با معتادان به مواد مخدر و افراد بهنجار و معتادان به مواد مخدر در مقایسه با افراد بهنجار از حمایت اجتماعی کمتری برخوردارند و از محرومیتهای اجتماعی چندگانه رنج میبرند (01/0P < ). تحلیل رگرسیون چندمتغیری نیز نشان داد که حمایت اجتماعی پایین، محرومیت اجتماعی معتادان را پیشبینی میکند (01/0P < ). این یافتهها نشان می‌دهد که محرومیت اجتماعی از عوامل خطرزا برای سوءِ‌مصرف مواد روان‌گردان محسوب میشود.
