Феномен инновации, человеческий капитал и проблемы устойчивого развития. Инновация феномені, адами капитал және тұрақты даму мәселелері.

Abstract

В статье обосновывается мысль о том, что формирующаяся в условиях глобализации («сжатия» пространства и времени) новая социокультурная реальность способствовала возникновению концепции устойчивого развития. А эта концепция, предполагающая постепенное сокращение подушевого потребления, в свою очередь, способствовала выработке такого подхода к феномену инновации, при котором основным параметром анализа этого феномена (инновации) должна стать культура как сложноорганизованная целостность. Глобальным трендом мирового социокультурного развития должны стать, в первую очередь, этические инновации, новшества в совершенствовании качества человеческого капитала. Мақалада жаһандану жағдайындағы (кеңістік пен уақыттың «қысылуы») қалыптасып келе жақтан жаңа әлеуметтік­мәдени шындық тұрақты даму концепциясының пайда болуына ықпал еткендігі жайлы ой тұжырымдалады. Ал жан басына шаққандағы тұтынуды біртіндеп қысқартуды көздейтін бұл концепция, өз кезегінде, бұл феноменді (инновацияны) талдауда негізгі өлшем күрделі біртұтастықты білдіретін мәдениет болуы керектігін көрсететін тәсілдемені тудырды. Әлемдік әлеуметтік­мәдени дамудың жаһандық тренді, ең алдымен, этикалық инновациялар, адами капиталдың сапасын жетілдірудегі жаңашылдықтар болуы тиіс.

Keywords

• глобализация
• устойчивое развитие
• экология
• инновация
• этические инновации
• человеческий капитал