Wpływ warunków glebowych, sposobu użytkowania i składu mieszanki na zadarnienie pastwiska

Abstract

Celem pracy było porównanie wpływu różnych czynników badawczych na zadarnienie pastwiska. Badania przeprowadzono w latach 2002–2005 w Stacji Dydaktyczno-Badawczej w Sosnowicy (rejon Kanału Wieprz-Krzna). Doświadczenia zlokalizowano na glebie mineralnej (czarna ziemia zdegradowana) i organicznej (torfowo-murszowa, Mt II). Drugim czynnikiem był sposób użytkowania: pastwiskowy (wypas bydła rasy Limousine) oraz symulowany, czyli częste koszenie, proporcjonalne do ilości wypasów. Na obu kwaterach wysiano po 6 mieszanek motylkowato-trawiastych z gatunkami testowanymi (Poa pratensis, Festulolium braunii, Festulolium loliaceum – 2 rody, Lolium perenne i Festuca pratensis). Stałymi komponentami mieszanek były ponadto: Phleum pratense, Dactylis glomerata i Trifolium repens. W latach badań stosowano nawożenie mineralne w ilości: N – 75, P – 31 i K – 75 kg ha–1. Zadarnienie pastwiska zmieniało się w latach badań i było uzależnione od czynników badawczych, zwłaszcza typu gleby. Po ostrej zimie 2003/2004 zaobserwowano słabe zadarnienie pastwiska na glebie torfowo-murszowej. Największym udziałem w pokryciu powierzchni charakteryzowały się rody Festulolium loliaceum, Lolium perenne oraz w końcowym okresie badań – Poa pratensis, natomiast najmniejszym – Festuca pratensis.