طراحی مدل سیاست‌گذاری ورزش های المپیکی

Abstract

ورزش ایران به دانش نیاز اساسی دارد. قبل از تأمین مالی، باید دانش به بدنۀ ورزش تزریق شود تا مسیر درست بعد از این انتخاب شود و سیاست‌گذاری‌ها در مسیر صحیح ریل‌گذاری شوند. هدف پژوهش حاضر طراحی مدل سیاست‌گذاری ورزش‌های المپیکی بود. روش پژوهش، آمیختۀ کیفی-‌کمّی با رویکرد اکتشافی بود. جامعۀ آماری در بخش کیفی، اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌ها و مدیرانی بودند که حداقل ده سال سابقۀ مدیریت در ورزش داشتند. جامعۀ آماری در بخش کمّی نیز اعضای شورای راهبردی، مدیران عالی ستادی، مدیران میانی ستادی وزارت ورزش و جوانان، رؤسای فدراسیون‌ها‌ و هیئت‌های ورزشی ورزش‌های المپیکی بودند. در بخش کیفی، 12 نفر و در بخش کمّی برای هر سؤال بین پنج تا 10 آزمودنی نیاز بود؛ بنابراین 297 نفر نمونۀ آماری پژوهش را تشکیل دادند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات در بخش کیفی مصاحبۀ نیمه‌ساختارمند بود که نتایج برگرفته از این مصاحبه در قالب یک پرسشنامه با شش عامل اصلی و 13 عامل فرعی طراحی شد. برای روایی محتوایی از نظر خبرگان و اعتبار سازه (تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی) و از شاخص‌های پایایی ترکیبی، آلفای کرونباخ، روایی واگرا و همگرا و مدل‌سازی معادلات‌ساختاری در نرم‌افزارهای اس‌پی‌اس‌اس نسخۀ 23 و پی‌ال‌اس نسخۀ دو استفاده شد. شاخص برازش مدل 0.70=GOF گزارش شد و نتایج مدل نهایی را در شش عامل اصلی اقتصادی، سازمانی، جهت‌گیری سازمانی، نیروی انسانی متخصص، زیرساخت و دیدگاه ورزشی تأیید کرد؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود این عوامل در زمان تصمیم‌گیری سیاست‌گذاران مد‌نظر قرار گیرند.

Keywords

• سیاست گذاری
• ورزش های المپیکی
• روش آمیخته