روابط ساختاری باورهای ارتباطی با تعهد زناشویی: نقش واسطه ای الگوهای ارتباطی

Abstract

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ساختاری باورهای ارتباطی با تعهد زناشویی زوجین با واسطه الگوهای ارتباطی زوجین بوده است. روش کار: جامعه مورد پژوهش شامل دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد درسال تحصیلی 99-1398 با بیش از 3 سال سابقه زندگی زناشویی بود. تعداد 300 نفر به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه­های تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997)، باورهای ارتباطی ایدلسن و اپستین ( ۱۹۸۱ ) و الگوهای ارتباطی (1984) پاسخ دادند. تحلیل داده ها به روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه 25 و AMOS 24 انجام شد. یافته­ها: مدل مفهومی پیشنهادی از برازش مناسبی برخورداراست. اثرمستقیم باورهای ارتباطی بر الگوهای ارتباطی مثبت و معنادار (01/0≥P، 66/0=g) و بر تعهد زناشویی، منفی و معنادار است (05/0≥P، 47/0-=g). اثر مستقیم الگوهای ارتباطی بر تعهد زناشویی نیز منفی و معنادار است (05/0≥P، 67/0-=b). بررسی ضرایب استاندارد شده اثرات غیر مستقیم نشان داد که اثر غیرمستقیم باورهای ارتباطی بر تعهد زناشویی (45/0-) معنادار است (01/0>P، 45/0-=IF). میزان واریانس تبیین شده تعهد زناشویی بر حسب باورهای ارتباطی و الگوهای ارتباطی برابر با 56/0 بود نتیجه گیری : بنا بر یافته های این پژوهش الگوهای ارتباطی به عنوان متغیر میانجی دررابطه بین باورهای ارتباطی وتعهد زناشویی قرار می گیرد و دو متغیر الگوهای ارتباطی و باورهای ارتباطی قادر به پیش بینی تعهد زناشویی هستند.

Keywords

• ارتباط
• باور
• تعهد زناشویی