ارزیابی وضعيت سر در دندان‎پزشكان فاقد درد گردن

Abstract

چکیده مقدمه: دندان‌پزشكي يكي از مشاغلي است كه به تمركز و دقت بالايي نياز دارد. فلكشن سر به مدت طولاني، ابداكشن بازوها، انجام عمليات درماني در فضاي كوچك دهان بيمار و پوسچر (وضعیت) شغلی غير قابل انعطاف از جمله فاكتورهايي هستند كه دندان‌پزشكان را مستعد اختلالات اسکلتی- عضلانی می‌‌سازد. با این حال، به وجود آمدن وضعیت غیر طبیعی رو به جلوی سر، پیش از آغاز گردن درد یا بعد از آن، در این گروه شغلی مشخص نیست. اين پژوهش به بررسي پوسچر سر در دندان‌پزشكان فاقد درد گردن پرداخته است. تلاش بر این بود با بررسي تغييرات وضعيت سر در دندان‌پزشكان قبل از وقوع درد، به يكي از علل درد گردن احتمالی اين گروه شغلي در آينده پي برده شود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه 41 نفر دندان‌پزشك (گروه آزمون) و 40 نفر غیر دندان‌پزشک (گروه شاهد) انتخاب شدند. بدين‌ منظور از روش استاندارد اندازه‎گیری قوس گردن، جهت بررسی پوسچر سر در دو گروه، بهره گرفته شد. همچنین اطلاعات عمومی مورد نياز از طريق پرسش‌نامه جمع‌آوري گرديد. یافته‌ها: بين ميزان قوس گردن دندان‌پزشكان و افراد گروه شاهد در این پژوهش هيچ اختلافي مشاهده نگرديد (05/0 P >). همچنين قوس گردن بین دو گروه دندان‌پزشك با سابقه‌ كاری 8-5 سال و 12-8 سال نيز با یکدیگراختلافی نداشت (05/0 P >)، تنها تفاوت در ميزان قوس گردن، بين زنان و مردان دندان‌پزشك مشاهده گرديد (05/0> P). بحث: احتمال می‎رود عدم وجود اختلاف در ميزان قوس گردني گروه دندان‎پزشکان و گروه شاهد، به‌ علت عدم وجود درد بوده است. کلید واژه‌ها: لوردوز گردنی، وضعیت رو به جلوی سر، وضعیت (Posture).