اثر چهار هفته ورزش و مکمل دهی اولئوروپین بر رفتارهای اضطراب و افسردگی در مدل حیوانی بیماری پارکینسون

Abstract

بیماری پارکینسون تحلیل نورون های دوپامینی در ساختمان متراکم جسم سیاه و دیگر نواحی ساقه مغز است. اضطراب و افسردگی در پارکینسون شایع است. مطالعه ﺣﺎﺿﺮ با هدف ﺑﺮرﺳﻲ اﺛﺮ ماده اولئوروپین و ورزش بر اضطراب و افسردگی در ﻣﺪل حیوانی ﺑﻴﻤﺎری ﭘﺎرﻛﻴﻨﺴﻮن انجام شد در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی به پنج گروه کنترل، پارکینسونی (6-هیدروکسی دوپامین به ناحیه جسم مخطط به‌صورت یک‌طرفه)، ورزش (پنج جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه)، دریافت کننده اولئوروپین به مدت 4 هفته (روزانه 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و توام تمرین شنا و اولئوروپین تقسیم شدند. برای ارزیابی اضطراب از تست ماز به علاوه‌ای شکل مرتفع و برای سنجش افسردگی از تست جعبه باز انجام گرفت. از آزمون آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه و تعقیبی توکی جهت تعیین تفاوت بین گروه‌ها استفاده شد. نتایج نشان دادند که مصرف اولئوروپین همراه با ورزش، مدت زمان حضور حیوان مدل پارکینسونی را در بازوها ی باز ماز بعـلاوه ای بـه طـور معنـی داری افـزایش می دهد (05/0P<). همچنین، مصرف اولئوروپین همراه با ورزش در تست جعبه باز، تعداد عبور حیوان از مربع مرکزی، بـه طـور معنـی داری افـزایش و تعداد عبور از مربع‌های حاشیه و تعداد بالا بردن دست ها بـه طـور معنـی داری کاهش می دهد (05/0P<). نتایج این مطالعه نشان داد که ورزش توام با مصرف اولئوروپین می تواند با تاثیر آنتی اکسیدانی خود سبب بهبود رفتارهای اضطرابی و افسردگی در رت های پارکینسونی شود.

Keywords

• اضطراب
• افسردگی
• اولئوروپین
• پارکینسون
• ورزش