ارزیابی رضایتمندی ساکنان از کیفیت محیط سکونتی محلات پیراشهری کلانشهر رشت مبتنی بر شاخص های شهر بوم گرا(مورد: محله های حمیدیان و عینک)

Abstract

با رشد سریع جمعیت شهری در جهان و افزایش نگرانی در مورد کیفیت محیطی سکونتگاهی، چالش ایجاد شهر پایدار برای زندگی در اولویت برنامه­ریزان شهری قرار گرفت و ایده بوم شهر واکنشی بر این نگرانی­ها بود. ایده بوم­شهر، را می­توان ادامه رویکرد­های توسعه شهری در چارچوب نظری الگوی توسعه پایدار برای محلات پیراشهری دانست. در این راستا، هدف پژوهش حاضر ارزیابی رضایتمندی ساکنان از کیفیت محیط سکونتی محلات پیراشهری حمیدیان و عینک مبنی بر شاخص­های شهر بوم­گرا است. پژوهش حاضر، از نظر هدف، کاربردی و دارای ماهیت توصیفی-تحلیلی و از نظر روش، در گروه پژوهش­ کمی قرار دارد. جهت تجزیه‌وتحلیل اطلاعات نیز از مدل فازی ممدانی و نرم­افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد، درجه میزان رضایت ساکنین در تمام گویه­ها به جزء گویه­های (تعامل و ارتباط احترام­آمیز شهروندان با یکدیگر با مقدار میانگین 15/3 ، وجود روحیه و علاقه مشارکت مردمی با مقدار میانگین 12/3، میزان تعاملات اجتماعی در فضا­های عمومی سرسبز، جذاب و دارای عناصر طبیعی با مقدار میانگین 00/3، وجود بازار­های هنری خوداشتغالی فروش کتاب، موسیقی، صنایع‌دستی و تئاتر­های محلی شهر با مقدار میانگین 13/3، وجود بازار­های محلی و ارگانیک برای کشاورزان برای فروش محصولات خود با مقدار میانگین 12/3، تعداد و کیفیت فضای سبز با مقدار میانگین 11/3)، پایین­تر از حد متوسط عدد (3) می­باشند. در ادامه نیز نتایج نشان داد، رضایت ساکنین در زیرمعیار­های (تعامل و ارتباطات مردمی با نمره 56/4، اعتماد به منابع آب با نمره 96/2)، به ترتیب بالاترین و پایین­ترین درجه را به خود اختصاص داده­اند، همچنین بیشترین میزان رضایت ساکنین در معیار اجتماعی با نمره 89/4، و کمترین میزان در معیار شهرسازی و زیرساخت­ها و خدمات شهری با نمره 32/2، می­باشد. درنهایت نتایج تحلیل فضایی نشان داد، وضعیت معیار­های بوم­گرا در محله حمیدیان مطلوب­تر از محله عینک است.

Keywords

• کیفیت محیطی سکونتی
• شاخص‌های شهر بوم گرا
• محلات پیراشهری
• کلانشهر رشت