اثر کاربرد منفرد و اختلاط علف‌کش‌های پروپیزامید و اتوفومزیت در کنترل علف‌هرزهای هرز سس (Cuscuta campestris)، نازک و پهن‌ برگ در چغندرقند (Beta vulgaris L)

Abstract

جهت بررسی اثرات کاربرد منفرد و اختلاط علف‌کش‌های پروپیزامید و اتوفومزیت در کنترل علف‌‌های‌هرز انگلی سس، نازک و پهن‌برگ در چغندرقند، سه آزمایش گلخانه‌ای در سال 1396 در گلخانه‌ مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندر کرج اجرا شد. آزمایش‌های مذکور در قالب طرح کاملاً تصادفی و به‌ترتیب با 30، 10 و 9 تیمار و چهار تکرار انجام شد. نتایج این بررسی نشان داد اثر اختلاط دزهای مختلف علف‌کش‌های پروپیزامید و اتوفومزیت و بوم گونه‌های سس استان‌های مختلف بر تمام صفات مورد مطالعه در سطح یک درصد معنی‌دار بود. درصد جوانه‌زنی نهایی (82/7 درصد)، سرعت جوانه‌زنی روزانه (0/18 روز) و درصد اتصال به میزبان بوم‌گونه سس استان اردبیل (82/7 درصد) بیشتر از استان‌های البرز و قم بود. بیشترین درصد اتصال علف‌هرز سس به میزبان چغندرقند نیز در فاصله کشت پنج سانتی‌متر مشاهده شد. کاربرد تیمارهای پروپیزامید 2/5 لیتر در هکتار و پروپیزامید 1/5 لیتر در هکتار از ماده تجاری + اتوفومزیت یک لیتر در هکتار از ماده تجاری در زمان اتصال سس به میزبان چغندرقند نسبت به علف‌کش اتوفومزیت ضمن کنترل مناسب‌تر علف‌هرز سس (100 درصد) و کاهش وزن‌های تر و خشک، تراکم و شاخص کلروفیل برگ علف‌های هرز نازک و پهن‌برگ، توانستند شاخص کلروفیل برگ و عملکرد اندام هوایی چغندرقند را در شرایط گلخانه افزایش دهند. بنابراین، کاربرد تیمارهای مذکور می‌تواند در کنترل علف‌های هرز انگلی سس، نازک و پهن‌برگ چغندرقند و کاربرد تیمار پروپیزامید 1/5 لیتر در هکتار از ماده تجاری + اتوفومزیت یک لیتر در هکتار از ماده تجاری در زمان اتصال سس به میزبان چغندرقند می‌تواند علاوه بر اثرات ذکر شده در کاهش اثرات زیست‌محیطی استفاده از علف‌کش‌های شیمیایی مدنظر باشند.

Keywords

• اتصال به میزبان
• درصد و سرعت جوانه‌زنی
• شاخص کلروفیل
• کنترل شیمیایی