مقایسه تراوایی یک نو ع دستکش لاتکس ایرانی و دو نوع خارجی پس از یک بار استفاده

Abstract

مقدمه:دستکش‏ها مانع تماس مستقیم دست‏های اعضاء تیم دندان پزشکی با میکروارگانیسم‏های موجود در دهان بیمار و سطوح موجود در محیط دندانپزشکی هستند، همچنین مانع ورود پاتوژن‏های بالقوه موجود در دست‏های دندانپزشک به دهان بیمار می‏شوند. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه میزان نفوذپذیری سه نوع دستکش بعد از درمان یک بیمار در بخش دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی مشهد بود. مواد و روش‏ها: در این مطالعه تجربی 60 جفت دستکش لاتکس در سه مارک مختلف Supa، Medic-Dent، Super Max و 5 دستکش از هر نوع به عنوان گروه کنترل به طور تصادفی آزمایش شدند. موثر بودن دستکش به عنوان سد حفاظتی بعد از پروسه درمانی یک ساعته شامل فلورایدتراپی، ترمیم دندان با آمالگام یا ماده همرنگ د ندان و درمان پالپ ارزیابی شد. اثر جنسیت و تفاوت بین دست کارگر و غیرکارگر نیز بر میزان نفوذ پذیری دستکش ارزیابی گردید. نفوذپذیری دستکش‏های مورد مطالعه وکنترل با انجام آزمایش الکتریکی مشخص شد. اختلاف پتانسیل هر دستکش در حضور محلول الکترولیت آب و نمک، در شدت جریان عبوری 6/0 میلی‏آمپر از دستکش ثبت گردید. نتایج با آزمون‏های آماری t-test و ANOVAمورد بررسی قرار گرفتند. یافته‏ها: بین میانگین ولتاژ گروه کنترل و دستکش‏های استفاده شده در گروه Supa و Medic-Dent از نظر آماری تفاوت معنی‏داری دیده نشد (45/0P= و 39/0P=) اما بین گروه کنترل و دستکش‏های استفاده شده در گروه Super Max تفاوت معنی‏داری مشاهده شد (0P=). بدین معنی که دستکش‏های Supa و Medic-Dent پس از استفاده، افزایش نفوذپذیری نداشتند اما در دستکش Super Max پس از استفاده، افزایش نفوذپذیری مشاهده شد. در مقایسه میانگین ولتاژ در دست کارگر و غیرکارگر بین دستکش‏ها تفاوت آماری معنی‏داری وجود نداشت (19/0P=). نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه هیچ تفاوتی بین نفوذپذیری قبل و بعد از استفاده دستکش ایرانی Supaوجود ندارد.

Keywords

• Glove
• permeability
• dentistry.دستکش، نفوذپذیری، دندانپزشکی