نقش میانجی پذیرش‌خود در رابطه بین خودشکوفایی، تعالی‌خود و تحمل پریشانی در بیماران دیابتی

Abstract

تحمل پریشانی از عوامل تأثیرگذار بر خودمدیریتی بیماران دیابتی است. این پژوهش به منظور تعیین نقش میانجی پذیرش‌خود در ارتباط بین خودشکوفایی، تعالی‌خود و تحمل‌پریشانی در بیماران دیابتی نوع دو انجام شد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بوده و با روش تحلیل مسیر انجام گرفت. به این منظور 207 پرسشنامه به روش در دسترس در بیماران دیابتی نوع دو ساکن استان یزد اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تحمل‌پریشانی Simons & Gaher و مقیاس تکامل وجودی Loonstra بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل مسیر در نرم‌افزار AMOS 24 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که پذیرش‌خود با تحمل‌پریشانی (001/0 > P و 24/0 r =)، خودشکوفایی با تحمل‌پریشانی (01/0 > P و 22/0 r =) و تعالی‌خود با تحمل‌پریشانی (05/0 > P و 23/0 r =) ارتباط معنی‌دار مثبتی دارند. همچنین پذیرش‌خود نقش میانجی معنی‌داری در رابطه بین خودشکوفایی و تحمل‌پریشانی (01/0>p) و نیز تعالی‌خود و تحمل‌پریشانی (05/0>p) بازی می‌کند. میزان تحمل پریشانی فرد دیابتی تا 22 درصد توسط عوامل خودشکوفایی، تعالی‌خود و پذیرش‌خود قابل پیش‌بینی بود (01/0>p). نتایج نشان داد افراد مبتلا به دیابت نوع دو که پذیرش‌خود، تعالی‌خود و خودشکوفایی بالاتری دارند، تحمل‌پریشانی بالاتری داشته‌اند. بنابراین پیشنهاد می‌شود که مراکز بهداشتی-درمانی به آموزش‌های روان‌شناختی جهت ارتقاء خودشکوفایی، تعالی‌خود و بطور خاص پذیرش‌خود در بیماران دیابتی توجه ویژه‌ای داشته باشند.

Keywords

• بیماران دیابتی
• پذیرش‌خود
• تحمل پریشانی
• تعالی‌خود
• خودشکوفایی