مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Dec 2022)
افزودن منیزیم، نئوستیگمین و فنتانیل به روپی‌واکائین بر خصوصیات بلوک حسی و حرکتی در اعمال جراحی اندام تحتانی تحت بیحسی نخاعی
Abstract
مقاله پژوهشیمقدمه: بیحسی منطقه‌ای، روشی رایج در بیهوشی با کاهش مداخله در عملکرد ارگان‌های حیاتی، جایگزین مطلوبی برای بیهوشی عمومی بوده و کارآیی جراحی را افزایش می‌دهد. مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی اثر افزودن منیزیم، نئوستیگمین و فنتانیل به روپی‌واکائین در حضور دارونما، بر خصوصیات بلوک حسی- حرکتی در اعمال جراحی اندام تحتانی تحت بیحسی نخاعی انجام شد.روش‌ها: این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی سه‌سوکور بر روی ۱۰۰ بیمار با جراحی اندام تحتانی در بیمارستان کاشانی اصفهان طی سال‌های 13۹۹-۱۴۰۰ صورت گرفت. بیماران در تقسیم تصادفی به چهار گروه 25 نفری؛ گروه اول: روپیواکایین با فتنانیل، گروه دوم: روپیواکایین با منیزیم سولفات، گروه سوم: روپیواکایین با نئوستیگمین و گروه چهارم: روپیواکایین با محلول قندی 5 درصد؛ از فاصله‌ی بین L3-L4 به فضای مایع مغزی- نخاعی تزریق شد. فاصله‌ی تزریق تا بلوک حسی و حرکتی، مدت زمان بلوک حسی و حرکتی و حداکثر سطح بیحسی برای تمامی گروه‌ها ثبت شد. زمان شروع درد، شدت درد بیماران در ریکاوری و بروز عوارض (نظیر تهوع، استفراغ، و افت فشارخون و غیره) مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: بین گروه‌های مطالعه، اختلاف معنی‌داری از نظر میانگین فاصله‌ی تزریق تا بلوک حرکتی، مدت تزریق تا بازگشت حسی- حرکتی، مدت بلوک حسی، حداکثر سطح بیهوشی و توزیع فراوانی بروز تهوع، استفراغ و افت فشارخون وجود نداشت. کم‌ترین فاصله‌ی زمانی بین تزریق دارو تا بلوک حسی در گروه روپی‌واکائین به همراه فنتانیل، رخ داد. در عین حال، کم‌ترین مدت اقامت در ریکاوری در گروه دارونما به همراه روپی‌واکائین، مشاهده گردید. کم‌ترین شدت درد در گروه فنتانیل و نئوستیگمین در دقیقه‌ی 30 تا 60 ریکاوری نسبت به سه گروه دیگر به طور معنی‌داری، ثبت شد.نتیجه‌گیری: فنتانیل، منیزیم سولفات و نئوستیگمین، در کنار روپیواکایین، موجب بهبود شروع اثر بیحسی منطقه‌ای، بی‌دردی مناسب‌تر و البته افزایش مدت اقامت در ریکاوری با کاهش مصرف مسکن در مقایسه با دارونما شد. با توجه به نتایج به دست آمده، ترکیب «روپیواکایین به همراه فنتانیل» می‌تواند در ایجاد بلوک حسی و کنترل درد، عملکرد بهتری داشته باشد.
Keywords
