پژوهش در ورزش‌ تربیتی (May 2017)

نقش خودپذیری نامشروط در ارتباط کمال‏گرایی و تحلیل‌رفتگی در بازیکنان بسکتبال دانشگاهی

  • امیر دانا,
  • سعیده حامدی,
  • صالح رفیعی,
  • فاطمه رحیمی زاده

DOI
https://doi.org/10.22089/res.2017.944
Journal volume & issue
Vol. 5, no. 12
pp. 189 – 212

Abstract

Read online

هدف اصلی پژوهش حاضر، تعیین نقش خودپذیری نامشروط در ارتباط کمال‏ گرایی و تحلیل‌رفتگی در بازیکنان بسکتبال دانشگاهی بود. به این منظور طی یک مطالعة مقطعی ـ همبستگی، 118 بازیکن بسکتبال (54 مرد و 64 زن، میانگین سن 8/23 سال، میانگین سابقة ورزشی 4/10 سال و میانگین سابقة رقابتی 4/6 سال) مقیاس کمال‏ گرایی مثبت و منفی، پرسشنامة خودپذیری نامشروط و پرسشنامة تحلیل‏ رفتگی ورزشکار را تکمیل کردند و داده‏ های به‌دست‌آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانة سلسله‌مراتبی در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بازیکنان بسکتبال دانشگاهی از سطوح بالای کمال‏ گرایی مثبت، سطوح متوسط کمال‏گرایی منفی و سطوح متوسط به پایین خودپذیری نامشروط و تحلیل‏ رفتگی برخوردارند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که کمال‏ گرایی مثبت و منفی در مجموع 2/13 درصد از تغییرات تحلیل‏ رفتگی را تبیین می‏ کنند. همچنین، خودپذیری نامشروط نقش واسطه ‏ای معناداری در ارتباط کمال‏ گرایی منفی و تحلیل‏ رفتگی برعهده داشت؛ درحالی‌که نقش آن در ارتباط کمال‏ گرایی مثبت و تحلیل‏ رفتگی از لحاظ آماری معنادار نبود. بر اساس یافته‏ های پژوهش حاضر، نقش تعیین ‏کنندة خودپذیری نامشروط در کاهش اثرات مخرب کمال‏ گرایی منفی و اتخاذ راهبردهای روان‏شناختیِ مؤثر، بررسی می‌شود.

Keywords