Powstanie i rozwój muzykoterapii (aspekt historyczny)

Abstract

Głównym celem badań danego materiału jest ustalenie na podstawie przeprowadzonej analizy źródeł historycznych, literatury z zakresu dziejów muzyki, medycyny, myśli filozoficznej oraz literatury z zakresu psychologii, procesu stanowienia i rozwoju muzykoterapii jako metody profilaktyki i leczenia chorób psychosomatycznych u ludzi w różnym wieku. Wykorzystanie muzyki w leczeniu różnych chorób ma wielowiekową historię. W starożytnych Chinach, Japonii, Indii, Grecji powstały iście specyficzne narodowe systemy w danym obszarze medycyny. To doświadczenie miało wpływ na leczenie ludzi chorych w następnych epokach dziejowych. Obecnie muzykoterapia otrzymała szerokie rozprzestrzenienie w praktyce leczniczej na wszystkich kontynentach świata. W znaczącej mierze sprzyjały temu: kształcenie specjalistów w tej dziedzinie w szkołach wyższych, opracowanie naukowych programów ćwiczeniowych z muzykoterapii, rozprzestrzenienie audiowizualnej techniki, akceptacja stosowania muzykoterapii w zakładach medycznych i rehabilitacyjnych przez poszczególne ministerstwa zdrowia publicznego w większości krajów Europy, Ameryki i Azji. Efektywność muzyki jako środka profilaktyki leczenia chorób potwierdzono wieloletnią praktyką muzykoterapeutów z różnych krajów świata. Znaczący efekt muzykoterapii, zwłaszcza u dzieci i młodzieży, ma integracja muzyki z ćwiczeniami fizycznymi i tanecznymi (zajęcia rytmiczne), które sprzyjają podniesieniu zainteresowania ćwiczących, zwiększeniu oddziaływanie na ich rozwój psychofizyczny, kształtowaniu prawidłowej postawy ciała, rozwojowi emocjonalnemu, kształtowaniu motywacji do uczestniczeniu w tych zajęciach.

Keywords

• muzykoterapia
• historia medycyny
• profilaktyka chorób