تاثیر فعالیت ورزشی با شدت و حجم متفاوت بر بیان ژن‌های PDGF-B و FGF-2 بافت چربی زیر پوستی موش‎های صحرایی نژاد ویستار

Abstract

زمینه و هدف: چاقی زمینه‌ساز بروز بیماری‌های مختلفی می‌باشد، از این‌رو رشد بافت چربی با تغییرات آنژیوژنز در ارتباط است. تأثیر تمرین ورزشی بر تنظیم آنژیوژنز بافت‌ها توسط برخی مطالعات نشان داده شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر فعالیت ورزشی با شدت و حجم متفاوت بر بیان ژن‌های رشدی مشتق از پلاکت (PDGF-B) و رشد فیبروبلاست-2 (FGF-2) بافت چربی زیرپوستی موش‎های صحرایی ویستار بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی کنترل شده با گروه شاهد، 24 سر موش صحرایی نژاد ویستار (8 هفته‌ای با وزن 33 ± 237 گرم) تحت شرایط استاندارد نگه‌داری و به‌طور تصادفی به 3 گروه تمرین تناوبی با شدت زیاد (HIIT)، تمرین با شدت متوسط (MIT) و کنترل (Co) تقسیم شدند. گروه‌های HIIT (28 دقیقه، شامل 4 تناوب با شدت زیاد 90% تا 100% و شدت کم 50% تا 60% VO2max) و MIT (37 دقیقه با شدت 65 درصد VO2max) تحت 8 هفته تمرین ورزشی قرار گرفتند. نمونه برداری بافتی 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام و میزان بیان ژن های PDGF-B و FGF-2 به روش qRT-PCR اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌ آنووآ یک-طرفه و تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0>α استفاده شد.یافته‌ها: نتایج داده‌ها نشان داد تمرینات HIIT و MIT باعث افزایش معنی‌دار بیان ژن‌های PDGF-B و FGF-2 بافت چربی موش‌های صحرایی نسبت به گروه کنترل شد (هر دو 001/0P=).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد با توجه به یافته‌های تحقیق حاضر، هر دو پروتکل تمرینی اثرات یکسانی بر روند آنژیوژنز بافت چربی زیر جلدی به‌همراه دارد.

Keywords

• تمرین اینتروال با شدت بالا
• تمرین با شدت متوسط
• بافت چربی
• pdgf-b
• fgf-2