اثربخشی وضعیت خوابیده به پهلو بر میزان فشار اکسیژن شریانی، فشار دی‌اکسیدکربن شریانی و درصد اشباع اکسیژن در بیماران سکته‌ی مغزی ایسکمیک مبتلا به پنومونی ناشی از ونتیلاتور

Abstract

مقدمه: تبادلات گازی بهتر، زمینه‌ساز نتیجه‌ی مطلوب‌تری با فشارهای پایین‌تر اکسیژناسیون است. وضعیت قرارگیری بیمار در بیماران تحت تهویه‌ی مکانیکی، یکی از عوامل مؤثر بر راندمان تبادل گازهای تنفسی می‌باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه‌ی سطح فشار گازهای خون شریانی و درصد اشباع اکسیژن در وضعیت خوابیده به پهلو با وضعیت خوابیده به پشت در بیماران مبتلا به پنومونی ناشی از تهویه‌ی مکانیکی بود.روش‌ها: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 50 بیمار سکته‌ی مغزی ایسکمیک مبتلا به پنومونی ناشی از تهویه‌ی مکانیکی بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان کاشانی شهرکرد در سال 1398، به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس درصد اشباع اکسیژن بیماران ‌در وضعیت خوابیده به پشت و دو ساعت خوابیده به پهلو با استفاده از دستگاه پالس اکسی‌متر و سطح فشار گازهای اکسیژن و دی‌اکسیدکربن خون شریانی نیز به کمک نمونه‌ی خون شریانی ارزیابی و در چک‌لیست ثبت گردید.یافته‌ها: در هر دو وضعیت خوابیده به پهلو و خوابیده به پشت، میانگین فشار اکسیژن شریانی و درصد اشباع اکسیژن هموگلوبین تفاوت معنی‌داری نداشت (050/0 < P)؛ در حالی که میزان فشار دی‌اکسیدکربن شریانی در وضعیت خوابیده به پهلو، به طور معنی‌داری کمتر از وضعیت خوابیده به پشت بود (008/0 = P).نتیجه‌گیری: تغییر وضعیت خوابیده به پهلو، تأثیر مثبتی در بهبود گازهای خون شریانی و درصد اشباع اکسیژن بیماران سکته‌ی مغزی ایسکمیک مبتلا به پنومونی ناشی از تهویه‌ی مکانیکی نداشت، اما منجر به کاهش معنی‌دار فشار دی‌اکسیدکربن شد.

Keywords

• وضعیت
• اشباع اکسیژن
• تهویه‌ی مکانیکی
• ذات‌الریه