Seminare (Mar 2016)
Przejmowanie przez salezjanów zaniedbanych zakonnych zabytków sztuki sakralnej w Polsce w latach 1898-1936
Abstract
Wśród celów Towarzystwa św. Franciszka Salezego brak jest wzmianek o odbudowie i renowacji zabytków sztuki sakralnej. Zgromadzenie zakonne „przeszczepione” z Włoch (1892, 1898), nie miało czasu i zaplecza materialnego na wznoszenie nowych gmachów na prowadzenie działalności dydaktyczno-wychowawczej wśród młodzieży męskiej. Dlatego z konieczności salezjanie przyjmowali ofiarowane im zrujnowane i ogołocone klasztory z kościołami. Zakonnicy przygotowując pomieszczenia, jednocześnie ratowali pozostałości kultury materialnej i przechowywali ją dla przyszłych pokoleń. W latach 1898-1936 za podstawę realizacji posłannictwa młodzieżowego służyło dziewięć zabytkowych obiektów w: Oświęcimiu, Różanymstoku, Lądzie, Czerwińsku, Lutomiersku, Poznaniu, Lublinie, Wilnie i Supraślu.
