Motiv traume u pjesmama „Noćna dama” i „Bljesak” Đovanija Paskolija

Abstract

Rad se bavi poetikom italijanskog pjesnika Đovanija Paskolija, posebno motivom traume nastale nakon tragičnog ubistva oca u ranom djetinjstvu pjesnika, ali i smrti majke, braće i sestre. Motivu traume pristupićemo sa stanovišta teorije traume Keti Karut, stručnjakinje za ovu teoriju sa stanovištva komparativne književnosti. Prema Karut, u pjesničkom jeziku lična trauma zastupljena je opsesivnom upotrebom tzv. ključnih riječi kojih sam autor nije svjestan. Doživljaj traume se na taj način iznova ponavlja, jer je samo sjećanje na nju potisnuto. U Paskolijevom slučaju riječ je o opsesivnoj upotrebi simbola iz flore i faune, kao i simbola prirodnih pojava, kojima se izražavaju unutrašnja, uglavnom traumatska stanja pjesnika, izolovanog od Drugog i posvećenog isključivo pokušaju obnavljanja narušenog porodičnog gnijezda. Na temelju analize dvije Paskolijeve pjesme pokazaćemo da se upotrebom simbola na svjesnom nivou stvara impresionistički simbolizam pjesnika „malih stvari”, dok se na nesvjesnom nivou upotrebom istih simbola indirektno ispoljava trauma očevog ubistva, narušenog porodičnog gnijezda, konstantno prisustvo smrti, kao i osjećaj odvojenosti od Drugog.

Keywords

• teorija trauma
• psihološki simbolizam
• podsvijest
• impresionizam
• motiv izolovanosti