Negocjacje pornografii w kinie Bruno Dumonta

Abstract

Dwa obrazy z filmów Twentynine Palms i Ludzkość Brunona Dumonta służą w artykule ukazaniu strategii, jakich kino francuskiego ekstremizmu używa, aby negocjować pornograficzność dosłownych obrazów ciała doznających rozkoszy lub – przeciwnie – bólu. Odczytanie ich w kontekście zmysłowej teorii filmu demonstruje, jak w sploty między tym, co prawdziwe i sztuczne w kinie, jest wikłany ucieleśniony widz, często zmuszony do zajęcia niewygodnej pozycji patrzącego na obrazy domagające się odwrócenia wzroku. Ataki przypuszczane na widza zostają zinterpretowane jako strategia uwidaczniająca kulturowe praktyki związane z patrzeniem, a także obchodzeniem się z obrazami – zwłaszcza tymi, z którymi widz wchodzi w szczególnie bliską, zmysłową relację

Keywords

• Bruno Dumont
• zmysłowa teoria kina
• francuski ekstremizm
• ucieleśnienie
• dyskomfort