اثر بخشی آموزش شادمانی به روش شناختی- رفتاری بر کیفیت زندگی زناشویی مردان و زنان متأهل

Abstract

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش شادمانی به روش شناختی- رفتاری بر کیفیت زندگی زناشویی مردان و زنان متاهل شهر اصفهان بود .روش پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری یژوهش مشتمل بر کلیه افراد متاهل مراجعه کننده به کلینیک مراکز خدمات روان شناختی و مشاوره شهر اصفهان در تابستان سال 1389بود. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری تصادفی ساده بود. از بین مراکز مشاوره شهر اصفهان یک مرکز به تصادف انتخاب شد و 32 نفر از افراد مراجعه کننده به این مرکز به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب و به تصادف در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش در 6 جلسه آموزش شادمانی شرکت کردند. از هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت ادارک شده از ابعاد روابط زناشویی (فلچر، سیمپسون و توماس،2000) بود. برای نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که این نوع آموزش شادمانی بر کیفیت زندگی زناشویی به صورت کلی و بر زیر مقیاس ‌های رضایت از رابطه نزدیک ، صمیمیت، شور و هیجان جنسی و عشق موثر بود (05/0P < )، ولی بر حیطه‌های تعهد و اعتماد تأثیر نداشت. از آموزش شادمانی به عنوان یکی از راه های افزایش کیفیت زندگی زناشویی و جلوگیری از وقوع طلاق می توان استفاده کرد.

Keywords

• آموزش شادمانی
• رویکرد شناختی- رفتاری
• کیفیت زندگی زناشویی