اثر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا بر تعادل اکسیدانی و آنتی اکسیدانی و شاخص‌‌های عملکرد حرکتی در افراد سالمند

Abstract

زمینه و هدف: افزایش رادیکال‌‌های آزاد و استرس اکسیداتیو از عواملی هستند که فرآیند پیری را تسریع می‌‌کنند. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر ظرفیت اکسیدانی و آنتی‌اکسیدانی و شاخص‌‌های عملکرد حرکتی در افراد سالمندان بود. روش تحقیق: شرکت کنندگان تحقیق را تعداد 24 نفر از سالمندان شهرستان بندرعباس (میانگین سنی 06/5 ±88/71 سال) تشکیل می‌‌دادند. آزمودنی‌‌ها به صورت تصادفی به دو گروه 12 نفری شامل گروه کنترل و HIIT تقسیم شدند. سپس، آزمودنی های گروه تمرین به مدت هشت هفته، سه روز در هفته، به اجرای HIIT در چهار نوبت سه دقیقه‌‌ای با شدت 85 تا 95 درصد حداکثر ضربان قلب و سه نوبت سه دقیقه ای استراحت فعال با شدت 65 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب پرداختند. 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه HIIT، متغیرهای مورد بررسی با روش‌‌های استاندارد مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنی‌‌داری 05/0≥p استفاده شد. یافته‌ها: هشت هفته HIIT باعث کاهش معنی دار وضعیت اکسیدانی تام سرمی از یک سو؛ و افزایش معنی‌‌دار ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و سسترین-2 سرمی از سوی دیگر شد (001/0>p). همچنین، هشت HIIT توانست شاخص‌‌های عملکردی سرعت حرکت (001/0>p)، بلند شدن و رفتن (05/0>p)، و حداکثر اکسیژن مصرفی (001/0>p) در افراد سالمند را بهبود ببخشد. با این حال، این تمرینات بر زمان آزمون برخاستن از صندلی، تاثیر معنی‌‌داری نداشت (22/0=p). نتیجه گیری: اجرای HIIT در سالمندان با در نظر گرفتن ملاحظات تمرینی، به عنوان یک روش تمرینی سودمند قابل استفاده می باشد.

Keywords

• تمرین تناوبی با شدت بالا
• وضعیت اکسیدانی تام
• ظرفیت آنتی اکسیدانی تام
• سسترین-2
• سالمندی