Posiadane zasoby osobiste (optymizm i poczucie własnej skuteczności) a ocena jakości życia. Analiza współzależności

Abstract

Badając jakość życia jako wymiar subiektywny i obiektywny, warto przyjrzeć się czynnikom indywidualnym, które mogą wpływać na jej ocenę. Artykuł ma charakter interdyscyplinarny, łącząc aspekty socjologiczne i psychologiczne. Celem jest odpowiedź na pytanie, czy istnieje współzależność pomiędzy oceną jakości życia i składających się na nią aspektów a posiadanymi zasobami osobistymi badanych: dyspozycyjnym optymizmem oraz poczuciem własnej skuteczności. W tym celu analizie poddane są dotychczasowe badania jakości życia różnych grup ludzi: zdrowych, chorych i znajdujących się w trudnych sytuacjach życiowych (bezdomność, pozbawienie wolności). U badanych zmierzony został także poziom dyspozycyjnego optymizmu oraz poczucia własnej skuteczności. Do mierzenia zasobów użyte zostały narzędzia psychologiczne: Skala Uogólnionej Własnej Skuteczności (GSES) oraz Test Orientacji Życiowej (LOT-R). Rezultaty analizy wskazują na istnienie wzajemnej, choć nie zawsze bezpośredniej zależności między omawianymi zmiennymi. Zaznacza się bardziej pośrednia rola oddziaływania optymizmu na subiektywne i obiektywne składniki jakości życia. Warunki życia mają zaś wpływ na kształtowanie i dalsze rozwijanie/ pomniejszanie posiadanych zasobów. Przeprowadzona analiza może wskazać na dalsze kierunki rozwoju polityki zdrowotnej, rodzinnej i socjalnej.

Keywords

• jakość życia
• wymiar subiektywny i obiektywny
• dyspozycyjny optymizm
• poczucie własnej skuteczności
• zasoby osobiste
• analiza współzależności