معماری و شهرسازی ایران (May 2021)
مدلیابی فرآیند ایدهپردازی در آموزش طراحی معماری با رویکرد نشانهشناختی (نمونه موردی: طراحی مسکن)
Abstract
یکی از آسیبهای معماری معاصر ایران تضعیف هویت و مولفههای آن مانند حس تعلق به مکان است که در نتیجه کمتوجهی به ابعاد معناشناختی و خوانش اثر در ایدهپردازی طراحی و آموزش ایجاد میشود.نشانهها به عنوان شاخصترین عوامل معنایی و موثر بر خوانش، میتوانند عاملی تاثیرگذار در ارتقای حس مکان و هویت از طریق ارتباط با مخاطب باشند. این درحالی است که امروزه غالباً کپیبرداری از نمونهها، روش اصلی ایدهپردازی در سطوح آموزشی است که به بیهویتی منجر خواهد شد. پیشینه پژوهش عمدتاً بر تحقیقاتی اشاره دارد که بر الگوهای طراحی، ادبیات موضوع نشانه و عوامل موثر بر خوانش و نیز منابع برداشت ایده و بررسی جایگاه آن در فرآیند طراحی تمرکز یافتهاند و در این میان خلا رویکرد معنامحوری در ایدهپردازی محسوس است. سوالات تحقیق بر چیستی عوامل موثر بر فرآیند ایدهپردازی و نیز چگونگی روابط میان آنها در جریان آموزش معنامحور طراحی از دیدگاه نشانهشناختی اشاره دارد. پژوهش در راستای دستیابی به هدف اصلاح فرآیندهای آموزش طراحی در مرحله ایدهپردازی با بهرهگیری از اصول نشانهشناسی در ساحت خوانش مخاطب، به تحلیل مسیر، تحلیل عامل و سپس مدلیابی میپردازد. از آنجا که بهرهگیری از مبانی نشانهشناسی مستلزم توجه به عوامل «انسانی»، «زمانی» و «مکانی»ِ موثر بر تصورات ذهنی است، بر این اساس و از طریق روشهای تحقیق کیفی درکنار روشهای پیمایشی و همبستگی، مهمترین مولفههای موثر بر فرآیند ایدهپردازی "تحلیل پژوهش محور"، "ابعاد زیبایی شناختی"، "ابعاد روان شناختی"، "ارزیابی خوانش محور جمعی نشانهها" شناسایی شد و مدل پیشنهادی، به صورت فرآیند چرخهای با محوریت ارزیابی ادراک مخاطبان معرفی گردید.
Keywords